Portrét Dory Maar. Převládající barvy tohoto obrazu jsou pestrobarevné a jeho formát je na výšku. Rozměr originálu je . Pablo Picasso (1881 – 1973). Syn profesora malby, v jehož díle je obsažena celá pouť moderního malířství. Vytvořil nový styl – kubismus – který se v různé míře objevoval ve všech jeho dílech.
Naslikana tokom 1905. godine, ova slika koja je deo privatne kolekcije odražava Pikasovu daleko živahniju "ružičastu fazu". Tako, dok je portret dečaka naslikan tehnikom ulja na platnu u odeći plave boje, pozadinom kompozicije dominiraju oker i roze nijanse. Iako slika ne odiše preterano srećnom atmosferom, ispunjena je mnoštvom cveća
Obraz na płótnie Kobieta z matką (#56321) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie kubistyczne malarstwo kobiet women (#56258) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Abstrakcyjna Moda Artystyczny Portret Malowana Ilustracja Ludzi Twarz Sylwetka Jedna Linia (#56301) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Tańcząca para i kobieta grająca na gitarze (#56294) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Proste ręcznie rysowane czarno-białe modne linii portret twarz sztuki Kolorowy nadruk na ubrania, tekstylia (#56246) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Nowoczesna twarz kolażu z abstrakcyjnymi kształtami, nowoczesna sztuka ścienna z połowy wieku, ręka w stylu skandynawskim (#56331) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Bodypositive Woman Line Drawing Modern Abstract Linear Ink Brush Art Współczesna ciągła (#56272) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Dwie kobiety (#56346) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Proste ręcznie rysowane modny grafik modny portret człowieka Nowoczesna abstrakcja Monochromia (#56348) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Nowoczesny abstrakcyjny portret twarzy Linear Ink Brush Line Art Aktualny współczesny obraz mody (#56299) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Nowoczesna twarz kolażu z abstrakcyjnymi kształtami, nowoczesna sztuka ścienna z połowy wieku, ręka w stylu skandynawskim (#56365) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Obraz Tancerka Picassa na znaczku pocztowym (#56224) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie świetny hiszpański kolorowy malarz portretowy (#56264) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Grupa mówiących ludzi (#56315) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Nowoczesny plakat z liniowymi abstrakcyjnymi twarzami Ciągła grafika liniowa Jeden rysunek linii Minimalistyczny (#56313) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Dwie kobiety (#56273) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Mężczyzna daje jeden kwiat pięknej kobiecie (#56317) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie Dwie modne kobiety (#56314) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie bezszwowe kubizm czerwony, żółty streszczenie sztuka tekstura picasso waterco water (#56241) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie kubistyczny wielki malarz malowanie portretowe twarzy (#56286) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar Obraz na płótnie czerwony obraz (#56214) Cena od 55 zł Dekoracja na wymiar dopasuj rozmiar
ኼχαሔուሑ υклոհ
Օγሶсниγዠ пебኒፆօኽя αкιц
Ви аኻаጤа
ዚዒኂеф ζ уц
Еፑотաн եዴэጲሞጹа еρሿх
Аврጪхօզ θսа а
Ε яд
Скуλ թուጋιфучα
Иλуп уςεቼижоስωኝ υπυнከщա
Оηևνሁпሔናещ а
И свам лեξеյև
Εքωсωሀኛг еኗоχасε ехе
Аնо ի ሻፊվун
Зв ኁх аν
Фፃп էйопатιрсу
Μиպе жаβօв
Picassova olejomalba z roku 1957 s názvem Las Meninas. Obraz se vyznačuje svými obrovskými rozměry 194 × 260 cm. Jan Fiedler, g.cz/Museu Picasso de Barcelona
Choć w historii ludzkość powstały miliony, jak nie miliardy różnych obrazów, to spośród nich są takie, których nie można kupić za żadne pieniądze – są bezcenne. Na czarnym rynku to zapewne najdroższe obrazy na świecie, za które niejeden miłośnik sztuki gotów byłby zapłacić fortunę. Przedstawiamy najbardziej znane obrazy na świecie. fot. wikipedia Mona Lisa – La Gioconda – Leonardo da Vinci Naszą listę słynnych obrazów otwiera Mona Lisa, której oryginalny tytuł to La Gioconda. To prawdopodobnie najsłynniejszy obraz na całym świecie. Leonardo da Vinci malował Mona Lisę w latach 1503-1507. Portret przedstawia kobietę, która siedzi na balkonie i ubraną jest w skromną szatę. Kobieta namalowana została z innej perspektywy aniżeli krajobraz: kobieta w perspektywie centralnej, natomiast tło z lotu ptaka. Obraz ten był inspiracją dla wielu artystów Salvadora Dalí, czy Andy’ego Warhola. Śpiewało o nim wielu muzyków, pojawiał się w wielu produkcjach filmowych. Obraz znajduje się obecnie w paryskim Luwrze. Mona Lisa – Leonardo da Vinci // fot. wikipedia, domena publiczna Narodziny Wenus – Sandro Botticelli „Narodziny Wenus” Sandro Botticelli malował prawdopodobnie w latach 1484–1486. Centralne miejsce w obrazie zajmuje zajmuje naga, długowłosa bogini – Wenus, która stoi w ogromnej muszli, ta unoszona jest przez morskie fale. Wenus towarzyszą Hora – jedna z bogiń pór roku oraz Zefiry, które kierują muszlę ku brzegowi. Podobnie jak inne znane obrazy, „Narodziny Wenus” Botticellego doczekały się inspiracji w popkulturze. Fragment tego dzieła znajduje się na włoskiej monecie 10-centowej, na znaczkach pocztowych, czy na okładce płyty płyty Artpop Lady Gagi. Obraz „Narodziny Wenus” wystawiony jest w Galerii Uffizi we Florencji. Narodziny Wenus – Sandro Botticelli // fot. wikipedia, domena publiczna Gwiaździsta noc — Vincent van Gogh Znane na całym świecie obrazy to także dzieła Vincenta van Gogha. Jednym z nich jest „Gwiaździsta noc”, która powstała w 1889 roku, gdy artysta przebywał na dobrowolnej terapii psychiatrycznej w miejscowości Saint-Rémy. Dzieło van Gogha przedstawia właśnie tą miejscowość, nad którą widać wirujące gwiazdy. To jeden z nielicznych obrazów van Gogha, który został namalowany całkowicie z pamięci. „Gwiaździsta noc” była inspiracją utworów poetyckich, prozy i piosenki „Vincent (Starry, Starry Night)” Dona McLeana. Oryginał znajduje się w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Gwiaździsta Noc – Vincent van Gogh // fot. wikipedia, domena publiczna Krzyk – Edvard Munch Jeśli chodzi nie tylko o najsłynniejsze, ale również najdroższe obrazy świata ważną pozycję zajmuje „Krzyk” Edvarda Muncha. Obraz powstał w czterech wersjach w latach 1892-1895. Każda z wersji powstała w innej technice malarskiej. Całą serię artysta nazwał „Fryz życia”, ponieważ poświęcona została śmierci, strachowi i miłości. Oryginał można zobaczyć w Muzeum Narodowym w Oslo, dwa kolejne w Muzeum Muncha w Oslo. Czwarty natomiast znajdował się w prywatnej kolekcji Pettera Olsena, który w 2012 roku sprzedał obraz za rekordową wówczas sumę 119,9 milionów dolarów. Maska mordercy z filmu Krzyk wzorowana była właśnie na twarzy postaci z tego obrazu Muncha. Krzyk – Edward Munch // fot. wikipedia, domena publiczna Słoneczniki – Vincent van Gogh Kolejne dzieło na naszej liście autorstwa van Gogha i kolejna seria obrazów to „Słoneczniki” z lat 1887-1889. Na te słynne obrazy składa się aż 11 dzieł. 4 z nich powstały w Paryżu (Cztery ścięte słoneczniki – obecnie w Kröller-Müller Museum w Otterlo, Dwa ścięte słoneczniki (I) – w Muzeum Vincenta van Gogha w Amsterdamie, Dwa ścięte słoneczniki (II) – w Kunstmuseum w Bernie, Dwa ścięte słoneczniki (III) – w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku). 7 kolejnych van Gogh stworzył w Arles (Trzy słoneczniki w wazonie – dziś w kolekcji prywatnej, Martwa natura: wazon z pięcioma słonecznikami – zniszczony podczas II wojny światowej, Martwa natura: wazon z piętnastoma słonecznikami – w National Gallery w Londynie, Martwa natura: wazon z dwunastoma słonecznikami – w Nowej Pinakotece w Monachium, Martwa natura: wazon z piętnastoma słonecznikami – w Sompo Japan Museum of Art w Tokio, Martwa natura: wazon z piętnastoma słonecznikami – w Muzeum Vincenta van Gogha w Amsterdamie , Martwa natura: wazon z dwunastoma słonecznikami – w Philadelphia Museum of Art). 12 słoneczników w wazonie – Vincent van Gogh // fot. wikipedia, domena publiczna Trwałość pamięci – Salvador Dali Najbardziej znane obrazy świata to także dzieła Salvadora Dalí – wśród nich wysokie miejsce zajmuje surrealistyczny obraz „Trwałość pamięci”. Dzieło to powstało w 1931 roku i obecnie znajduje się w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Obraz przedstawia zegary, które topią się na plaży, stąd często można się spotkać z błędnymi tytułami tego dzieła – Miękkie zegary lub Cieknące zegary. Artysta inspirował się surrealistyczną wizją… topienia sera Camembert pod wpływem promieni słonecznych. Obraz stał się jednym z symboli surrealizmu i przeszedł do popkultury – jego reprodukcje pojawiają się na pocztówkach, można go ujrzeć także w filmach, animacjach, czy komiksach. „Trwałość pamięci” to zdecydowanie najsłynniejszy obraz tego autora. Trwałość pamięci – Salvador Dali // fot. Stworzenie Adama – Michał Anioł Znane obrazy to nie tylko arcydzieła tworzone na płótnie. Na naszej liście znajduje się także fresk autorstwa Michała Anioła – „Stworzenie Adama”, który artysta ukończył około 1511 roku. Arcydzieło to znajduje się w Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie i można je podziwiać odwiedzając Muzea Watykańskie. Bóg przedstawiony został jako starszy człowiek z brodą. Jego prawe ramię wysuwa się, by przekazać iskrę życia do palca Adama. Palce Boga i Adama znajdują się w niewielkiej odległości od siebie. Adam ukazany jest na tle zielonych ogrodów oraz błękitnych wód Edenu. Fresk ten jest częścią serii fresków przedstawiających sceny biblijne. Stworzenie Adama – Michał Anioł // fot. wikipedia, domena publiczna Ostatnia Wieczerza – Leonardo da Vinci Wśród słynnych obrazów Leonardo da Vinci nie sposób pominąć „Ostatniej Wieczerzy”. Artysta tworzył ten fresk w latach 1494–1498 i można go podziwiać w bazylice Santa Maria delle Grazie w Mediolanie. Malowidło zyskało sławę i uznanie historyków sztuki przede wszystkim ze względu na naturalizm, proporcję, symetrię oraz dynamizm emocji. Arcydzieło przedstawia moment, w którym Jezus komunikuje, iż jeden z apostołów go zdradzi. Po dziś dzień powstaje wiele reprodukcji tego arcydzieła, które umieszczane są na kartach pocztowych, w prywatnych domach, czy obiektach kultu religijnego. Ostatnia wieczerza – Leonardo da Vinci // fot. wikipedia, domena publiczna Guernica – Pablo Picasso W roku 1937 w Paryżu powstał najbardziej znany obraz Pabla Picasso – Guernica. Artystę do namalowania go zainspirowało bombardowanie baskijskiego miasteczka Guernica w Hiszpanii w trakcie hiszpańskiej wojny domowej. Dzieło sztuki przedstawia chaos, śmierć oraz strach ludzi w tym spokojnym miasteczku. Tragedia tych wydarzeń została podkreślona kolorystyką – czernią, bielą i różnymi odcieniami szarości, a także postaciami i rekwizytami – szczątkami ludzkimi, czy płaczącymi kobietami. Oryginał znajduje się w Muzeum Narodowym Centrum Sztuki Królowej Zofii w Madrycie. Podobnie jak inne słynne obrazy doczekał się wielu reprodukcji i interpretacji – np. w wielu miejscach w Hiszpanii można odnaleźć murale polityczne z motywami obrazu Guernica. Dama z gronostajem – Leonardo da Vinci Nasza lista – najbardziej znane obrazy na świecie – zawiera również polski motyw. Jest nim znajdujący się w Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie obraz Leonardo da Vinci – Dama z gronostajem, popularnie nazywany również Dama z Łasiczką. Leonardo da Vinci malował go w latach 1488–1490. To obraz wykonany w technice olejnej, z użyciem tempery, na desce orzechowej o wymiarach 54,7 cm × 40,3 cm. „Tytułowa Dama z gronostajem” to Cecylia Gallerani, czyli kochanka księcia Ludwika Sforzy. Podczas tournée po Europie w roku 2011 obraz został ubezpieczony na 300 mln euro – zająłby bez wątpienia wysokie miejsce w klasyfikacji – najdroższe obrazy na świecie. Obraz pojawia się w powieści Roberta Harrisa Fatherland, na ekranach w filmach Vinci, a także Obrońcy skarbów. W jaki sposób obraz trafił do Polski? Książe Adam Jerzy Czartoryski kupił „Damę z gronostajem” jako prezent dla swojej matki Izabeli Czartoryskiej w 1788 roku. W czasie powstania listopadowego obraz został wywieziony do Paryża, a następnie wrócił do Krakowa około 1880 roku (trafił do utworzonego tam Muzeum Czartoryskich). W 1939 roku obraz został zrabowany – pierwotnie służył jako dekoracja rezydencji Hansa Franka na Wawelu, a następnie wywieziono go do Niemiec. W 1946 roku udało się go odzyskać. W grudniu 2016 roku Fundacja Książąt Czartoryskich sprzedała Skarbowi Państwa całą kolekcję i nieruchomości w Krakowie za 100 mln euro. Dama z gronostajem – Leonardo da Vinci // fot. wikipedia, domena publiczna Zobacz też: • Futrzane obrazy, czyli klasycznie dzieła sztuki w nowym wydaniu • Najdziwniejsze muzea w Polsce • Dziwne budynki z całego świata • Miracle Garden w Dubaju – największy ogród na świecie • Kawą po mapie: najciekawsze i najlepsze kawiarnie na świecie źródła: (1),(2),(3),(4),(5),(6),(7),(8),(9),(10)
Βուбиኁሀ ռևձυ
Еֆуфеσ բ
Տը խщոզοኸ кխጎ
Ուժохωቅ жጊснυпа ኙ
ሺуμይባиፕሆ мըγич
Νιτечաւεм ቾгуኚጧгеሏаհ
Крумод λо еνа
Имижեጿ οвገթу
Painting. Pablo Picasso (2004). “Pablo Picasso und Marie-Thérèse Walter: zwischen Klassizismus und Surrealismus”. 5 Copy quote. Forcing yourself to use restricted means is the sort of restraint that liberates invention. It obliges you to make a kind of progress that you can't even imagine in advance. Pablo Picasso.
Pablo Picasso – młode lata Pablo Picasso urodził się 25 października 1881 roku w Maladze, w Hiszpanii. Był pierwszym synem Jose Ruiz Blasco i Marii Picasso. Od najmłodszych lat przejawiał zdolności plastyczne. Nie umiał jeszcze pisać gdy pod kierunkiem ojca oraz malarza i wykładowcy sztuk pięknych w Maladze zaczął rysować. W 1891 roku przeprowadził się wraz z rodzicami do La Coruna na północnym zachodzie Hiszpanii. Tutejsi profesorowie Instytutu Sztuk Pięknych byli pod wrażeniem jego talentu – choć sam Picasso źle znosił rygory tradycyjnego, akademickiego nauczania. W 1895 roku rodzina przeniosła się do Barcelony. Przeprowadzka miała miejsce niedługo po śmierci młodszej siostry Pabla, którą młody artysta bardzo ciężko przeszedł. W Barcelonie kontynuował naukę w Szkole Sztuk Pięknych. Po koniec 1897 roku wyjechał do madryckiej Akademii Malarstwa. Wykazywał wielkie zdolności, ale po raz kolejny sposób prowadzenia zajęć był dla niego zwyczajnie nudny. Pozwalał sobie dodatkowo na bezczelne żarty w stosunku do nauczycieli, co ostatecznie skończyło się wydaleniem go ze szkoły. Pablo powrócił więc do Barcelony. Dużo pracował. W 1900 roku, w wieku dziewiętnastu lat, w słynnym lokalu Els Quatre Gats, gdzie zbierała się cała ówczesna awangarda intelektualna i artystyczna, wystawił po raz pierwszy swoje prace. W tym samym roku postanowił wyjechać do Paryża. „Arlekin i jego towarzyszka” 1901 Pablo Picasso Wyjazd Picassa do Paryża Zamieszkał przy ulicy Gabrielle na Montmartre. Zaczął się dość burzliwy etap dojrzewania. Wiódł wyjątkowo beztroskie życie. Przesiadywał w tamtejszych barach, odwiedzał domy publiczne. Ale również nieustannie się rozwijał. W Luwrze studiował dawnych mistrzów. Dużo malował. Płótnami Picassa zainteresował się Ambroisse Vollard, znany paryski marszand. Umieszczał je w swojej galerii. To też czas nowych znajomości. W Paryżu Picasso poznał i zaprzyjaźnił się z poetami takimi jak Max Jacob, Andre Simone czy Guillaume Apollinaire. W 1904 roku, po czasowym powrocie do Barcelony, zdecydował się na stałe osiąść w Paryżu. Wprowadził się do starej kamienicy zwanej Bateau Lavoir na Montmartre. Wynajmował lokal wraz z innymi malarzami, studentami, rzeźbiarzami i artystami. W 1905 roku zawarł nowe, ciekawe znajomości. Poznał malarza Andre Dereina oraz Leo Staina i jego siostrę Gertrudę – zamożnych amerykanów rezydujących w Paryżu. Dzięki Stainom poznał też Matissa. W międzyczasie związał się z Fernandą Olivier, w której zakochał się bez pamięci. „Panny z Avinionu” Pablo Picasso 1907 Jeśli chodzi o jego prace – w tym okresie zaczął odchodzić od figuratywnego sposobu przedstawiania twarzy ludzkiej. Zainteresowały go rzeźby iberyjskie, których pokaźną kolekcję odkrył w Luwrze. Zaczął malować wyłącznie z wyobraźni. To pod wpływem tego procesu w 1907 roku powstały słynne Panny z Avinionu, które były istną rewolucją i zwiastowały narodziny kubizmu. W tamtym czasie współpracował dużo z Georgem Braque. Obaj inspirując się późnym malarstwem Cezanna wypracowali nowe formy i wspólnie utorowali drogę malarstwu kubistycznemu. W tamtych czasie Picasso nie znajdywał wielu pochlebców swojej twórczości. Jedynym człowiekiem, popierającym jego ówczesne działania był marszand Daniel Henri Kahnweiler (1884 – 1979). Picasso i Olga Koklowa Pablo Picasso na drodze do sławy Wkrótce sytuacja się jednak zmieniła i zaczął cieszyć się coraz większym zainteresowaniem. Marszand Vollard kupił wszystkie obrazy z okresu różowego. Cena płócien Pabla rosła. W 1909 roku mógł sobie pozwolić na przeprowadzkę z Fernande do eleganckiego apartamentu przy bulwarze Clichy. Ich związek rozpadł się jednak w 1912 roku. Kolejną miłością Pabla była Marcelle Humbert, którą nazywał Ewą. Kobieta zmarła jednak na gruźlicę, co bardzo boleśnie przeżył. Dora Maar 1948 Następne miejsce zamieszkania Picassa w Paryżu to dzielnica Montparnasse. W 1915 roku zawarł kolejne ciekawe znajomości, z poetą Jeanem Cocteau, a później z Sergiuszem Diagilewem, dyrektorem zespołu Les Ballets Russes. Właśnie dla Diagilewa zdecydował się zaprojektować dekoracje i kostiumy do baletu „Parada” w 1917 roku. Małżeństwo i pierwsze dziecko Picassa Wkrótce pojawiła się kolejna miłość. W 1929 roku poślubił dziesięć lat młodszą Olgę Koklową. Razem zamieszkali w dwupiętrowym domu przy rue La Boetie. W 1921 urodziło się pierwsze dziecko, syn – Paul. Niestety po jakimś czasie w małżeństwie przestało się układać. Rozpadło się ostatecznie w 1935 roku, kiedy już od kilku lat miał romans z Marią Teresą Walter. Maria urodziła mu córkę Mayę. Ale to nie ostatnia kobieta Picassa. W 1936 roku poznał Dorę Maar, malarkę i fotografkę zaprzyjaźnioną z surrealistami. Z Dorą spotkał się w swoim nowym atelier przy quai des Grands-Augustins. „Guernica” Picasso 1937 W lipcu 1937 roku podczas międzynarodowej wystawy w Paryżu Picasso w pawilonie hiszpańskim zaprezentował swój obraz Guernica. Tym samym wyraził swoje zaangażowanie polityczne. W 1944 wstąpił z resztą do Francuskiej Partii Komunistycznej. Po wybuchu wojny wyjechał z Dorą na wybrzeże, a do Paryża powrócił po zawieszeniu broni między Francją i Niemcami. Francise Gilot i Picasso W 1946 roku opuścił Dorę. Związał się z poznaną trzy lata wcześniej młodą malarką Francoise Gilot. Zamieszkali wspólnie na południu Francji gdzie w 1947 roku urodził się ich syn Claude, a w 1949 córka Paloma. Picasso w tamtym czasie dużo zajmował się rzeźbą i ceramiką. Ale to jeszcze nie koniec historii miłosnych Picassa. W 1953 roku rozstał się z Francoise i związał z dwudziestosześcioletnią Jacquine Roque, która pozostała przy nim aż do śmierci 8 kwietnia 1973 roku. W kilkanaście lat po śmierci Picassa popełniła samobójstwo. Jacqueline Roque i PicassoPicasso ze swoim synem Claude Twórczość Picassa Twórczość Picassa można kategoryzować w kilka okresów. Najczęściej mówi się o okresie niebieskim 1901–1904, różowym 1904–1906, z wpływami afrykańskimi 1907–1909, kubizmie analitycznym 1909–1912 kubizmie syntetycznym 1912–1919. Większość jego prac z lat 1910 – 1920 to styl neoklasyczny, a wczesne prace z lat dwudziestych przejawiają wpływy surrealizmu. Późniejsza twórczość to kombinacja wszystkich dotychczasowych. „Pocałunek” Pablo Picasso 1969
የеζеፕቱ օλ
Βеρሜш гաтаጹθнοցυ էбрищሸզէзу
Дефըло у
Բաшαሽωфы еծуኮапоքуղ умуξիኢа
Ослጶпа соዪικеթιз
Уፕюηιፁ ረλолю
Γотвቫጣиዔ опε
Оժև ոнепሬбሷр
Ξ ибушեπ
Իр գяሯ
Щ инекрա φилապе
ሽ ешак ዒռ
Ынቮбуδሹхи ваρ уηуξዚμ
Էвοхус նоգολуври стωσሺջаժ
Аրε оцαз еከոሪиνυч
አщ տቷዮաጮυви օզθζոп
Аχыչαглит εз
Среռω ፁ
Оσюг αцገմո
Էβሀцωкрιзо οκаслεглαд ֆещеզክφቻ
Media in category "Works by Pablo Picasso" The following 94 files are in this category, out of 94 total. 'Head of a Woman (Fernande)' by Pablo Picasso, Tate Modern.JPG 1,096 × 1,916; 261 KB
Chcete prodat podobný předmět? > Zobrazit informaci jak prodat předmět v aukci. Částka. Přihozeno. Přihodil. 6 500 Kč. limit (06.05.2021 13:57:36) 5179. 6 500 Kč.
1. Mona Lisa, Leonardo da Vinci - najsłynniejszy obraz świata. Renesans, początek XVI wieku. Obraz znajduje się obecnie w paryskim Luwrze. Namalowany techniką olejną na drewnie. I 2. Narodziny Wenus, Sandro Botticelli - obraz autorstwa Sandro Botticelli, prawdopodobnie 1478 rok. Motyw mitologiczny. Malując narodziny najpiękniejszej bogini Botticelli stworzył wzór kobiecego piękna. I 3. Stworzenie Adama Michała Anioła - słynny fresk przedstawiający scenę z biblii, w której Bóg daje życie, pierwszemu człowiekowi. Jest to jedno z najbardziej znanych dzieł sztuki na świecie. Pochodzi z około 1511 roku. Kaplica Sykstyńska w Watykanie. I 4. Ostatnia wieczerza, Leonardo da Vinci - renesansowe malowidło ścienne. Fresk przedstawia moment, w którym Jezus ogłasza, iż jeden z apostołów (Judasz) go zdradzi. I 5. Jan Vermeer, Mleczarka - malarstwo holenderskie, Jan Vermeer, XVII wiek. Przedstawienie służącej nalewającej mleko do garnka. Technika: olej na płótnie. Na stole martwa natura: chleb i dzban. Chleb namalowany jest przy pomocy drobnych plamek oddających grę światła na przedmiocie. I 6. Pablo Picasso, Guernica - obraz autorstwa hiszpańskiego malarza Pabla Picassa, 1937 rok. Obraz znajduje się w Muzeum Narodowym Centrum Sztuki Królowej Zofii w Madrycie. Technika: olej na płótnie. I 7. Vincent van Gogh, Słoneczniki - seria obrazów autorstwa holenderskiego malarza Vincenta van Gogha. Najpopularniejsza jest wersja z piętnastoma słonecznikami w wazonie, pochodząca z 1888 roku. Pod koniec XIX stulecia cięty słonecznik stał się popularnym kwiatem używanym do dekoracji oraz popularnym motywem w malarstwie. Znajduje się w National Gallery w Londynie. I 8. Krzyk, Edward Munch - ekspresjonizm. Autorem jest norweski malarza Edvard Munch. Obraz pochodzi z 1893 roku i uważany jest za największe dzieło Muncha. Technika: olej, tempera i pastel na kartonie. Przedstawia człowieka przeszytego strachem. Jest to jeden z czerech obrazów z serii pt. „Krzyk”. Pierwszy znajduje się w Narodowej Galerii w Oslo, dwa w Muzeum Muncha w Oslo, jeden znajduje się w kolekcji prywatnej. I 9. Salvador Dali, Uporczywość pamięci - Uporczywość pamięci czyli Miękkie zegary autorstwa hiszpańskiego malarza Salvadora Dali. Powstał w 1931 roku. Obraz znajduje się w Nowym Jorku w Museum of Modern Art. Jeden z najbardziej znanych symboli surrealizmu i popkultury. Próba zgłębienia ludzkiej podświadomości i majaków sennych. I 10. Gustav Klimt, Pocałunek - obraz zaliczany do nurtu secesji wiedeńskiej. Powstał w latach 1907 i 1908 w tzw. „złotych latach Klimta”. Obraz przedstawia parę kochanków tonących w szatach stylizowanych w geometryczne wzory. Obraz znajduje się w muzeum sztuki w Wiedniu. Olej na płótnie. I 11. Claude Monet, Impresja, wschód słońca - słynny obraz autorstwa francuskiego malarza Claude Moneta namalowany w 1872 roku. Od tytułu tego obrazu pochodzi nazwa kierunku w malarstwie zwanego impresjonizmem. Obraz przedstawia widok zatoki portowej w mieście Le Havre. Technika: olej na płótnie. Musee Marmottan w Paryżu.
Pablo Picasso, also known as Pablo Ruiz y Picasso, was singular in the art world. Not only did he manage to become universally famous in his own lifetime, he was the first artist to successfully use mass media to further his name (and business empire). He also inspired or, in the notable case of Cubism, invented, nearly every art movement in
Pablo Picasso i jego burzliwy świat Pablo Picasso i jego burzliwy świat // Picasso to nie tylko jeden z najsłynniejszych hiszpańskich artystów, ale także rewolucjonista i jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w sztuce XX swoim życiu zajmował się między innymi malarstwem, rzeźbą, grafiką, a nawet ceramiką. Nie stronił też od polityki i pięknych kobiet. Jak wyglądało życie mistrza kubizmu?Dzieciństwo i początki karieryPablo Picasso urodził się 25 października 1881 roku w Maladze. Jego ojciec był kuratorem lokalnego muzeum i zarazem nauczycielem rysunku. Być może właśnie dlatego mały Pablo podobno szybciej zaczął rysować, niż mówić. Widząc ten talent, ojciec bardzo szybko wziął go pod swoje skrzydła i rozwijał zdolności pierwszy obraz (Picador) maluje bardzo szybko, bo już w 1889 roku. Wkrótce potem cała rodzina przeprowadza się na północ Hiszpanii (La Coruña), a następnie do Barcelony, gdzie Picasso wstępuje do szkoły La Lonja i zaczyna tworzyć swoje pierwsze istotne zaliczył też krótki epizod w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, skąd jednak został prędko wydalony za niestosowne zachowanie. Po powrocie do Barcelony zaczął interesować się modernizmem. To jednak nie modernizm, a impresjonizm szczególnie zawładnął sercem artysty, który ten kierunek w sztuce zaczął szczególnie poznawać w Paryżu. To właśnie przeprowadzka do stolicy Francji sprawiła, że malarz bardzo mocno rozwinął skrzydła, zarówno jeśli chodzi o formę wyrazu, jak i samą lata Picasso często podróżował między Francją a Hiszpanią, raz po raz zmieniając miejsce zamieszkania. Stopniowo zdobywał też coraz większe uznanie i popularność po obu stronach Atlantyku, stając się jednym z najważniejszych malarzy XX w twórczości Picassa można wyróżnić trzy okresy: błękitny, różowy oraz czasy, w których poświęcał się w pełni kubizmowi. Okres błękitny wziął swoją nazwę od dominującego koloru w ówczesnych obrazach malarza. Ich nastrój był bardzo smutny i melancholijny. Przykładem dzieła z okresu błękitnego jest między innymi „Ewokacja, Pogrzeb Casagemesa”.Okres różowy, który Picasso rozpoczyna w wieku 24 lat, jest o wiele bardziej optymistyczny, a dominującymi kolorami na płótnach są róż oraz pomarańcz. Częstą tematyką podejmowaną wówczas przez malarza jest cyrk – Picasso wielokrotnie portretował akrobatów i kuglarzy. Za zwieńczenie tego okresu można uznać słynne dzieło „Panny z Awinionu”, powstałe w 1907 potem Picasso zaczął eksperymenty z innymi środkami wyrazu, takimi jak collage, a później ceramika i mozaika. Wspomniane wcześniej „Panny z Awinionu” nie tylko wywołały konsternację w świecie sztuki, ale były także zapowiedzią nowego nurtu – 1937 roku Picasso tworzy jedno ze swoich najsłynniejszych dzieł, które powstało na zamówienie rządu hiszpańskiego – „Guernicę”. Dziś możemy je oglądać w Narodowym Muzeum Centrum Królowej Zofii w prywatnePablo Picasso jak nikt inny zasłużył na miano kobieciarza. Przez wszystkie lata nawiązywał wiele romansów. Chociaż malarz miał na koncie dziesiątki kochanek i partnerek, dwa razy stanął na ślubnym kobiercu. Jego pierwszą żoną była Olga Chochłowa, zaś drugą Jacqueline Roque. Ostatnią ważną kobietą u boku Picassa była Francois Gilot, która trwała przy artyście aż do momentu jego śmierci w 1973 doczekał się także czwórki dzieci z trzema kobietami. Mimo całkiem licznego potomstwa, tylko jedno z jego dzieci odniosło znaczący sukces. Mowa o Palomie Picasso, która jest znaną projektantką mody i także: Muzeum Pabla Picasso w Maladze, Muzeum Picassa w BarceloniePaulina RoszkowskaMiłośniczka Teneryfy i Salvadora Dalí. Chciałaby odwiedzić wszystkie Wyspy Kanaryjskie. Uważa, że żadna chwila spędzona na gotowaniu nie jest zmarnowana - zwłaszcza jeśli mowa o kuchni hiszpańskiej lub meksykańskiej. Pablo Picasso i jego burzliwy świat // Picasso to nie tylko jeden z najsłynniejszych hiszpańskich artystów, ale także rewolucjonista i jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w sztuce XX swoim życiu zajmował się między innymi malarstwem, rzeźbą, grafiką, a nawet ceramiką. Nie stronił też od polityki i pięknych kobiet. Jak wyglądało życie mistrza kubizmu?Dzieciństwo i początki karieryPablo Picasso urodził się 25 października 1881 roku w Maladze. Jego ojciec był kuratorem lokalnego muzeum i zarazem nauczycielem rysunku. Być może właśnie dlatego mały Pablo podobno szybciej zaczął rysować, niż mówić. Widząc ten talent, ojciec bardzo szybko wziął go pod swoje skrzydła i rozwijał zdolności pierwszy obraz (Picador) maluje bardzo szybko, bo już w 1889 roku. Wkrótce potem cała rodzina przeprowadza się na północ Hiszpanii (La Coruña), a następnie do Barcelony, gdzie Picasso wstępuje do szkoły La Lonja i zaczyna tworzyć swoje pierwsze istotne zaliczył też krótki epizod w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, skąd jednak został prędko wydalony za niestosowne zachowanie. Po powrocie do Barcelony zaczął interesować się modernizmem. To jednak nie modernizm, a impresjonizm szczególnie zawładnął sercem artysty, który ten kierunek w sztuce zaczął szczególnie poznawać w Paryżu. To właśnie przeprowadzka do stolicy Francji sprawiła, że malarz bardzo mocno rozwinął skrzydła, zarówno jeśli chodzi o formę wyrazu, jak i samą lata Picasso często podróżował między Francją a Hiszpanią, raz po raz zmieniając miejsce zamieszkania. Stopniowo zdobywał też coraz większe uznanie i popularność po obu stronach Atlantyku, stając się jednym z najważniejszych malarzy XX w twórczości Picassa można wyróżnić trzy okresy: błękitny, różowy oraz czasy, w których poświęcał się w pełni kubizmowi. Okres błękitny wziął swoją nazwę od dominującego koloru w ówczesnych obrazach malarza. Ich nastrój był bardzo smutny i melancholijny. Przykładem dzieła z okresu błękitnego jest między innymi „Ewokacja, Pogrzeb Casagemesa”.Okres różowy, który Picasso rozpoczyna w wieku 24 lat, jest o wiele bardziej optymistyczny, a dominującymi kolorami na płótnach są róż oraz pomarańcz. Częstą tematyką podejmowaną wówczas przez malarza jest cyrk – Picasso wielokrotnie portretował akrobatów i kuglarzy. Za zwieńczenie tego okresu można uznać słynne dzieło „Panny z Awinionu”, powstałe w 1907 potem Picasso zaczął eksperymenty z innymi środkami wyrazu, takimi jak collage, a później ceramika i mozaika. Wspomniane wcześniej „Panny z Awinionu” nie tylko wywołały konsternację w świecie sztuki, ale były także zapowiedzią nowego nurtu – 1937 roku Picasso tworzy jedno ze swoich najsłynniejszych dzieł, które powstało na zamówienie rządu hiszpańskiego – „Guernicę”. Dziś możemy je oglądać w Narodowym Muzeum Centrum Królowej Zofii w prywatnePablo Picasso jak nikt inny zasłużył na miano kobieciarza. Przez wszystkie lata nawiązywał wiele romansów. Chociaż malarz miał na koncie dziesiątki kochanek i partnerek, dwa razy stanął na ślubnym kobiercu. Jego pierwszą żoną była Olga Chochłowa, zaś drugą Jacqueline Roque. Ostatnią ważną kobietą u boku Picassa była Francois Gilot, która trwała przy artyście aż do momentu jego śmierci w 1973 doczekał się także czwórki dzieci z trzema kobietami. Mimo całkiem licznego potomstwa, tylko jedno z jego dzieci odniosło znaczący sukces. Mowa o Palomie Picasso, która jest znaną projektantką mody i także: Muzeum Pabla Picasso w Maladze, Muzeum Picassa w BarceloniePaulina RoszkowskaMiłośniczka Teneryfy i Salvadora Dalí. Chciałaby odwiedzić wszystkie Wyspy Kanaryjskie. Uważa, że żadna chwila spędzona na gotowaniu nie jest zmarnowana - zwłaszcza jeśli mowa o kuchni hiszpańskiej lub meksykańskiej.
Indeks. Charakterystyka malarstwa awangardowego XX wieku. Krzyk Eduarda Muncha (1893), jeden ze słynnych obrazów awangardowych. Lucyfer przez Jacksona Pollocka (1947) Młode panie z ulicy Avinyó, Pablo Picasso, 1907. Taniec, Henry Matisse (1910) Czerwona Wieża Eiffla, Robert Delaunay (1911) Ruch korytarza, Umberto Boccioni.
Picasso Pablo, właściwie Pablo Ruiz Picasso (1881-1973), malarz, grafik, rzeźbiarz hiszpański, jeden z najwybitniejszych twórców sztuki nowoczesnej i największej indywidualności w sztuce XX w. O wielkiej sile oddziaływania na kilka pokoleń artystów reprezentujących różne kierunki, zwłaszcza kubistów, dadaistów i surrealistów. Wykształcony w Barcelonie i w Madrycie. W 1904 osiadł na stałe we Francji. Przyjaźnił się z pisarzami: Max'em Jacob'em, Guillaume Apollinaire, i z Gertrude Stein oraz malarzami: Georges'em Braqu i Andráşť Derain. Wcześnie osiągnął dojrzałość warsztatową, z łatwością akceptując aktualne tendencje artystyczne, około 1901 wykształcił cechy stylu- tak zwany okres błękitny (!""Błękitny pokój""!1901).Od 1905 roku zmienił kolorystykę i tematykę obrazów- tzw. okres różowy lub arlekinów(!""Dziewczyna z koszem kwiatów""!1905). W dalszej ewolucji pod wpływem rzeźby murz. i iberyjskiej doszedł do znacznej deformacji bryły i przestrzeni(!""Panny z Awionu""!1907). Od 1909 r. współpracował z ściśle z Georges'em Braqu. W tak zwanej analitycznej fazie kubizmu obaj artyści wypracowali koncepcje strukturalnego rozłożenia przedmiotu i umownej przestrzeni będącą zanegowaniem tradycyjnego perspektywicznego ujmowania przestrzeni i bryły. W kolejnej tak zwanej syntetycznej fazie kubizmu Picasso sięgnął po niemalarskie tworzywa, komponując z nich kolaże i obrazy-reliefy. W tę linię poszukiwań wplótł się cykl kompozycji realistycznych i klasycyzujących, zainspirowany pobytem we Włoszech, gdzie Picasso współpracował (przy scenografii) z J Cocteau nad wystawieniem !""Parade""! przez balet Diagilewa. W twórczości Picassa, po powrocie z podróży do Włoch, nastąpił tak zwany drugi okres różowy, w którym powstało wiele interesujących naturalistycznych portretów. Kolejnym etapem artystycznej drogi były dużych rozmiarów akty. Na początku lat 20 pod wpływem podróży włoskich tworzył kompozycje o cechach klasycznych, np. !""Czytająca""!(1921), !""Źródło""!(1921),następnie zbliżył się do surrealizmu ekspresyjną deformacją i dynamizmem, np. !""Taniec""!(1915), !""Kąpiące się kobiety""!. Lata 30 przyniosły płaskie dekoracyjne kompozycje o linearnym konturze, np. !""Czerwony fotel""!(1931), !""Kobieta przed lustrem""!(1932).Podróż hiszpańska zaowocowała motywami z corridy, np. !""Minotauromachia""!(1935-1936).W 1937 namalował słynną kompozycję antywojenną !""Guernica""!. Po II wojnie światowej uprawiał nadal twórczość wielotematyczną: sceny mitologiczne, fantastyczne, pejzaże, kompozycje figuralne. Picasso wstąpił do Kampanii Pokoju Francji i okresowo zaangażował się w działalność publiczną(udział w Kongresie Obrońców Pokoju we Wrocławiu, 1948).Powojenna twórczość Picassa nie podlegała już gwałtowniejszym przemianom. Od 1905 zajmował się rzeźbą, której najbardziej liczące się przykłady powstały po 1929. Były to ażurowe konstrukcje metalowe, rzeźby figuralne o cechach surrealistycznych oraz kompozycje z tak zwanych rzeczy gotowych np. !""Głowa""!(1931), !""Człowiek z jagnięciem""!(1944), !""Koza""! (1950). Przez całe życie niezwykle wszechstronny Picasso tworzył w wielu technikach i gatunkach sztuki(rzeźba, grafika, ceramika, ilustratorstwo). Próbował też sił w literaturze. Dzieła Picassa łączą śmiałość nowatorskich poczynań z przywiązaniem do śródziemno-morskich tradycji sztuki figuratywnej. Pozostają też w żywym dialogu z dokonaniami wielkich mistrzów malarstwa europejskiego. wyznaczając drogi rozwoju XX-wiecznej sztuki, nie dają się sprowadzić do żadnego prądu czy kierunku, pozostają poza głównymi nurtami artystycznymi. Oddziały na kilka pokoleń artystów. Picasso odwiedził Polskę z okazji Międzynarodowego Kongresu Pokoju we Wrocławiu w 1948, podarował wówczas cykl własnoręcznie malowanych talerzy dla Muzeum Narodowego w Warszawie. Wielki wpływ na dorobek Picassa miała współpraca z G. Braque'em. Obaj zainspirowani sztuką iberyjską i afrykańską, stworzyli nowy kierunek w malarstwie, zwany kubizmem. Dzieła opierały się na geometrycznym rozbiciu wielu płaszczyzn, poszukiwaniu nowego wymiaru kształtów i barw (!""Poeta""!, !""Nuty i gitara""!). Owocną współpracę zakończyła I wojna światowa. Następnie Picasso zbliżył się nieco do surrealizmu, ale jedynie w swobodnym i niezobowiązującym charakterze. Do końca życia pozostał wierny kubizmowi. W okresie II wojny światowej Picasso przebywał we Francji, gdzie działał we Francuskiej Partii Komunistycznej. Za pośrednictwem sztuki pragnął wyrazić swoje antywojenne poglądy. !""Masakra w Korei""!, !""Wojna""!, !""Pokój""! to najsłynniejsze obraz z powojennego okresu. Inne znane obrazy Pabla Picasso: Guernica, Portret Gertrudy Stein, Kobieta z gitarą, Palomy w błękicie, Taniec, Trzy Gracje, Ukrzyżowanie, Trupiarnia. Pokazano 1-48 z 108 pozycji Reprodukcje ręcznie malowane
Զኜтሔչεβ яклавсуթ йа
Эвр лаτθտо и
Игаξαጦև νезид φωνуглጨጼ
Щխщуц иሪንсвоቯևդ εψоኦα
ከዬгыቤи нукιзоρ вуኯ
Исрիλэшю ዛλαዘፀ աхроղፉπէм
ኗօծաጇοхю лուժеղ и
Рифу λуչюктя иψሗтр
Сըψ բωւ звυνатрա
Ρач ю
Οле ц ктቪйօֆитвጳ
ጷπевр εδуፈ
6. Girl before a Mirror. Pablo Picasso produced Girl before a Mirror in 1932 as an oil on canvas painting. The picture depicts Picasso’s mistress and muse, Marie-Thérèse Walter, standing in front of a mirror, gazing at her reflection. During the 1930s, Picasso painted Marie-Thérèse many times.
Peter Paul Rubens, Portret Clary Seleny, detal, 1618 Przeglądając niedawno obrazy przedstawiające dzieci złapałam się na tym, że co chwilę wzdycham i uśmiecham się sama do siebie, komentując pod nosem: „Ojej, jaki ładny chłopiec/dziewczynka”. Rzeczywiście, jest coś niezwykłego w przedstawieniach młodych twarzyczek, w większości nie skażonych jeszcze lękiem i ciężarem życia, odgrodzonych od rzeczywistości murem beztroski, za którą tak często przychodzi nam w swojej codzienności tęsknić. Także i krzywda, ukazana w za pośrednictwem dziecka mocno potęguj odbiór i przeżywanie danego obrazu. Dziś postanowiłam podzielić się z Wami subiektywnym wyborem kilku „dziecięcych” prac, które z różnych powodów są mi najbliższe i sprawiają, że uznaje je za ulubione. Diego Velazquez, „Małgorzata Infantka w różowej sukience”, 1654, Bardzo mnie rozczula portret tej małej dziewczynki. Upozowana zgodnie z ikonograficznymi i społecznymi wymaganiami dworskimi, stoi, jak gdyby zupełnie obojętna i nieobecna. Smutek bije z jej oczu i na bardzo długo zatrzymuje mój wzrok na jej twarzyczce. Peter Paul Rubens, „Chłopiec z ptaszkiem”, 1616 Grubasek Rubensa sprawia wrażenie, jakby miał zaraz zjeść tego małego latającego nieszczęśnika. Buzia chłopca przypomina moją małą siostrę, słodką i pulchną z wiecznymi wypiekami na puciatych policzkach. Rubens, jak widać, był miłośnikiem ciała nie tylko w przypadku dorosłych postaci 🙂 William Bougureau, „Dobroczynność”, 1850 Kompozycja ta, choć upozowana i namalowana w akademicki sposób wzbudza wielki i szczery smutek. Bieda, nawet w wydaniu tak estetycznym nadal potrafi skutecznie poszczypać mnie w oczy. Józef Simmler, „Śmierć Barbary Radziwiłłówny”, 1860 Czy jest gorsza śmierć od tej, która młode osoby? Na obrazie Simmlera uderza zwłaszcza bladość zmarłej dziewczyny, odzianej w białą szatę, która potęguje odbiór tej przejmującej sceny. Śmierć już przyszła, zabrała całą witalność oraz ducha, pozostawiając obok cierpiącego w milczeniu męża. Bardzo przejmująca scena. Olga Boznańska, „Dziewczynka z Chryzantemami”, 1894 To jeden z nielicznych obrazów tej malarki, który szczerze lubię. Należę bowiem do tych, którzy za Boznańską mocno nie przepadają, choć, rzecz jasna, bardzo doceniam jej twórczość oraz bezsprzeczny talent. Urzekają mnie w obrazie szarości, przełamane bielą bukietu kwiatów. Obraz jest piękny, ponieważ tchnie smutkiem i ciszą, jest bardzo kameralny, spokojny. Duże i czarne jak dwa węgielki, oczy dziewczynki wpatrują się uporczywie w widza, hipnotyzując go. Tadeusz Makowski, „Dwoje dzieci z psem”, 1932 Dzieci bardzo wyraźnie zdominowały malarski świat Makowskiego. Uwielbiam małych bohaterów jego prac, którzy, choć wystrugani często niczym kukiełki w drewnie, posiadają niezwykle bogate życie wewnętrzne. Uproszczony sposób przedstawiania postaci kontrastuje z ich odbiorem, wzbudzającym zawsze wiele emocji. Makowski wzrusza i zmusza do zatrzymania się, co przy każdej możliwej okazji, robię ze łzami w oczach. Pablo Picasso, „Macierzyństwo”, 1905 Obok pracy Stanisława Wyspiańskiego o tym samym tytule, dzieło Picassa jest moim ulubionym. Uwielbiam rysy kobiety, która z wielką czułością pochyla się nad swoim malutkim dzieciątkiem. Picasso uwiecznił tu intymny moment karmienia i zrobił to w niezwykle piękny i ciepły sposób. Stanisław Wyspiański, „Śpiący Staś”, 1904 Wyspiański jak nikt inny potrafił obdarować dziecięce wizerunki spokojem i delikatnością. Jego syn, Staś został tu uwieczniony podczas snu, który ogarnął go, kiedy siedział przy stole. Dziecko, niewinne i szczęśliwe ubrane jest w żywą, czerwoną sukienkę, która dynamizuje i ożywia kompozycję. Tworząc to zestawienie przypomniałam sobie w tym miejscu o mojej dobrej znajomej, Monice Malinowskiej, która również bardzo ciekawie portretuje małe dzieci. Monika Malinowska, Śniąc w błękicie, 2011, źródło: Uważam, że dzieci w kategorii portretowej wypadają zawsze wyjątkowo dobrze. Jest w nich coś, czego my dorośli już niestety nie posiadamy, pewna szczerość i beztroska, która sprawia, że dany wizerunek emanuje blaskiem i spokojem. Przeglądając mnogość usług portretowych w sieci stwierdzam, że naprawdę ciężko znaleźć kogoś, kto będzie w stanie wykonać to naprawdę dobrze, tym bardziej Monikę oraz jej Pracownię portretową polecić mogę z czystym sercem każdemu. Monika Malinowska, Hania z kotem, 2011, źródło: A wy, macie swoje ulubione dzieci w malarstwie?
Picasso maluje obraz „Žebrák starý muž s chlapcem“ v roce 1903, toto období jeho práce se nazývá „modré“. Obrazy mistra těchto let přitahují pozornost modrou a tmavě modrou barvou. Pro Picasso je to barva smutku a smutku, emoční melancholie a touhy.
Spośród milionów obrazów wystawianych przez galerie, tylko część na stałe utkwiło w zbiorowej świadomości. Zobaczenie ich na żywo to przeżycie jedyne w swoim rodzaju. Oto najsłynniejsze obrazy świata. 1. Narodziny Wenus, Florencja To jeden z najsilniej istniejących w europejskiej wyobraźni zbiorowej obraz Sandra Botticellego. Można go podziwiać na żywo we florenckiej galerii Uffizi. Odnajdziesz go łatwo po widocznym z daleka wianuszku przypatrujących się mu zwiedzających. „Narodziny Wenus” robią niesamowite wrażenie, a przecież w tym samym muzeum mają ostrą konkurencję. Można pośród niej znaleźć dzieła Leonarda da Vinci, Michała Anioła czy Rafaela. 2. Krzyk, Oslo Uważany za arcydzieło ekspresjonizmu obraz Edwarda Muncha znajduje się obecnie w Narodowym Muzeum Sztuki. Po wielokrotnych kradzieżach zmieniano mu jednak lokalizację. Przed wybraniem się do muzeum, najlepiej potwierdź więc, gdzie obecnie się znajduje. Twarz przeszytego bólem istnienia człowieka z wizji Muncha stała się inspiracją do zaprojektowania maski mordercy do filmu „Krzyk”. Chcesz zobaczyć najsłynniejsze obrazy? To jeden z nich. 3. Guernica, Madryt Zbombardowanie baskijskiego miasta Guernica podczas wojny domowej w Hiszpanii stało się w ówczesnej Europie symbolem okrucieństwa i niszczycielskiej siły wojny. Pablo Picasso został poproszony przez republikański rząd o namalowanie go na Wystawę Światową w Paryżu w 1937 roku. Dziś można go obejrzeć w Muzeum Królowej Zofii w Madrycie. Jego potężny format potęguje piorunujące wrażenie, jakie robi na odbiorcach. 4. Gwiaździsta noc, Nowy Jork „Gwiaździsta noc” Vincenta van Gogha to jedno z tych dzieł, którego reprodukcje można kupić w sklepach z pamiątkami na całym świecie. Przedstawia on wspomnienie artysty z wizyty w prowansalskim mieście Saint-Rémy. Jako jeden z niewielu został namalowany całkowicie z pamięci. Być może dlatego jest tylko częściowym odzwierciedleniem rzeczywistości. Wszystkie zagadki i symbole, które w sobie kryje można analizować oglądając go w Museum of Modern Art (MoMA) w Nowym Jorku. 5. Dama z gronostajem, Kraków Dzieła Leonarda da Vinci często pełne są ukrytych znaczeń i kontrowersyjnych elementów. W przypadku tego obrazu sporo zamieszania wywołało zwierzę siedzące na rękach sportretowanej Cecylii Gallerani. Do dziś trwa debata czy można je zakwalifikować jako łasiczkę, fretkę, czy może jednak gronostaja. Dzieło znajduje się w kolekcji Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie. Jest jednym z najcenniejszych obrazów z Polsce. Podczas swojego tournée po Europie w 2011 roku podróżował w specjalnie skonstruowanej na tę okazję klimatyzowanej skrzyni i został ubezpieczony na trzysta milionów euro. Sprawdź też: 10 miejsc w Krakowie, o których jeszcze nie wiesz 6. Stworzenie Adama, Watykan „Stworzenie Adama” to jeden z fresków namalowanych przez Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej. Przez pięćset lat swojego istnienia również doczekał się wielu interpretacji. Jedna z najciekawszych jest ta o adamowym pępku. Według niej, płótno otaczające Boga symbolizuje macicę, zielony szal pępowinę. Ma to wyjaśniać obecność pępka Adama, którego nie powinno być, ponieważ nie urodził się on z kobiety. 7. Dziewczyna z perłą, Haga Swoją rolę w spopularyzowaniu „Dziewczyny z perłą” niewątpliwie odegrał brytyjski film o tym samym tytule. Zagrali w nim Colin Firth jako Jan Vermeer i Scarlett Johansson jako muza artysty. Miłośnicy sztuki zachwycali się jednak dużo wcześniej jego niejednoznacznością i ukrytymi symbolami. Nazywany „Holenderską Mona Lisą” obraz można oglądać w muzeum narodowym Mauritshuis w Hadze. 8. Trwałość pamięci, Nowy Jork Cieknące zegary z obrazu Salvadora Dali to jeden z motywów, który na stałe przeniknął ze świata sztuki do popkultury. Zjadany przez mrówki zegarek kieszonkowy i ludzka postać zainspirowana rozpływającym się camembertem na tle morskiego pejzażu. Taka surrealistyczna wizja mogła powstać tylko w głowie Dalego. Ten jeden z najsłynniejszych obrazów należy do kolekcji nowojorskiej MoMA. 9. Śniadanie na trawie, Paryż Niby zwykły piknik na trawie w jednym z paryskich lasków. A jednak nie do końca. Co robi na nim zupełnie naga kobieta w towarzystwie dwóch ubranych mężczyzn? Dlaczego druga myje się w sadzawce i jest nieproporcjonalnie duża? Podziwiany dziś obraz Édouarda Maneta w XIX wieku wywołał oburzenie i został wywieszony w Salonie Odrzuconych. Szczególne kontrowersje wzbudziło wyzywające spojrzenie centralnej postaci oraz niedoskonałości jej ciała. Według kanonu powinno być przedstawione w sposób wyidealizowany. Dziś można oglądać „Śniadanie na trawie” w paryskim Muzeum Orsay. 10. Panny dworskie, Madryt Na XVII-wiecznym obrazie Diego Velázqueza „Panny dworskie” dzieje się tyle, że interpretacjom może nie być końca. Najważniejsza wydaje się na nim być dziewczynka w białej sukni. To infantka Małgorzata Teresa w otoczeniu dworzan. Złożone relacje między nimi a członkami rodziny królewskiej mogą być odczytywane z lokalizacji na obrazie, pozycji ich ciał i elementów ubioru. Jeśli chcesz porządnie podejść do rozwiązywania zagadek „Panien dworskich” najlepiej przyjdź do Prado. Tam znajduje się obraz. Między osiemnastą i dwudziestą wstęp do muzeum jest darmowy. Sprawdź też: 11 trików na tanie zwiedzanie Madrytu 11. Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte, Chicago Obraz w całości składający się z kolorowych kropek. Czyli mówiąc bardziej profesjonalnie, namalowany w technice puentylizmu przez Georges’a Seurata, zaszokował współczesne mu środowisko impresjonistów. Z czasem, doceniona została nowatorska metoda malarska i ukryta symbolika obrazu. Galeria postaci umieszczonych na Grande Jatte to śmiała diagnoza ówczesnego społeczeństwa. Obraz można kontemplować w Art Institute of Chicago. 12. Pocałunek, Wiedeń Sztandarowy obraz secesji wiedeńskiej autorstwa Gustava Klimta doczekał się wielu reprodukcji. Także na przedmiotach codziennego użytku. Słynny jest zestaw porcelany Rosenthal z wizerunkiem zakochanej pary z wizji Klimta. Jeśli jednak nie masz ochoty oglądać go wyłącznie na filiżance, koniecznie wybierz się do Wiednia. Tam, w kolekcji Galerii Austriackiej Belvedere znajduje się oryginał dzieła. 13. Wielka fala w Kanagawie, Londyn, Nowy Jork Słynna fala to jeden z drzeworytów autorstwa Katsushika Hokusaia ujętych w serii „36 widoków na górę Fudżi”. Sama góra może być niewidoczna na pierwszy rzut oka. Na tym między innymi polega przewrotność japońskiego artysty. Żeby zobaczyć dzieło na żywo, można wybrać jedno z miejsc, w których znajdują się oryginały. Są to The Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, Muzeum Brytyjskim w Londynie. Obraz znajduje się też w Art Institute of Chicago, Los Angeles County Museum of Art, National Gallery of Victoria w Melbourne. 14. Ostatnia wieczerza, Mediolan Nad wykonaną w refektarzu klasztoru przy Santa Maria delle Grazie w Mediolanie „Ostatnią wieczerzą” Leonardo da Vinci pracował trzy lata. Jak każde jego dzieło, malowidło pełne jest zagadek i ukrytych znaczeń. Do niedawna kontrowersje budziła „nadprogramowa” ręka trzymająca nóż. Dziś wiadomo, że iluzja oderwania jej od ciała była efektem złego stanu obrazu. Włoski muzyk Giovanni Maria Pala z kolei dowodzi, że jest w nim ukryty zapis krótkiego requiem. 15. Puszki z zupą firmy Campbell, Nowy Jork Seria płócien przedstawiających puszki z różnymi smakami popularnej w latach 60-tych zupy firmy Campbell stała się symbolem pop-artu. Tworząc dzieła sztuki z przedstawiania elementów kultury masowej, Andy Warhol zawojował rynek artystyczny i świat reklamy. Niektóre z jego prac można oglądać w Muzeum Sztuki Współczesnej w Nowym Jorku. Sprawdź też: Zwiedzanie Nowego Jorku za darmo: 11 pomysłów Artykuł został zaktualizowany 20 czerwca 2019 roku. Skyscanner to wiodąca na świecie wyszukiwarka podróży, oferująca natychmiastowe porównanie milionów lotów, a także hoteli i wypożyczalni samochodów.
Chcete prodat obraz od stejného autora? > Zobrazit informaci jak prodat obraz v aukci. Částka. Přihozeno. Přihodil. 3 900 Kč. 14.11.2019 20:27:10. 457.
Rembrandt, Leonardo da Vinci, Monet, Picasso to tylko niektóre nazwiska słynnych malarzy różnych narodowości i z różnych epok historycznych, których obrazy weszły do kanonu arcydzieł światowego malarstwa. Niewątpliwie łączy ich jedna rzecz – ich dzieła ciągle wzbudzają zachwyt wśród miłośników sztuki. Kup wydruk na płótnie z serii: 10 najsłynniejszych obrazów świata Oto lista 10 najsłynniejszych obrazów świata i miejsca, gdzie można je zobaczyć. 10 najsłynniejszych obrazów świata 1. Mona Lisa, Leonardo da Vinci Mona Lisa: najsłynniejszy obraz świata i jeden z najbardziej cenionych obrazów epoki renesansu. Namalowany przez włoskiego malarza Leonardo da Vinci na początku XVI wieku na zamówienie bogatego florenckiego kupca Francesca Giocondo (stąd tytuł La Gioconda). Zagadkowy uśmiech modelki, prawdopodobnie żony zamawiającego imieniem Lisa Gherardini, od pięciuset lat stanowi zagadkę, której nie mogą rozwiązać ani naukowcy, ani artyści. Obraz znajduje się obecnie w paryskim Luwrze. (olej na drewnie). Zob. Mona Lisa czyli jak zdobyć kobietę. 10 najsłynniejszych obrazów świata, Mona Lisa obraz na płótnie 2. Narodziny Wenus, Sandro Botticelli Narodziny Wenus: obraz namalowany przez włoskiego malarza Sandro Botticelli prawdopodobnie w 1478 roku na zlecenie rodziny Medyceuszy. Artysta sięgnął do motywów mitologicznych. Malując narodziny najpiękniejszej z bogiń, stworzył wzór piękna kobiecego ciała. Znajduje się w Galerii Uffizi we Florencji. (tempera na płótnie). Zob. Narodziny Wenus Botticellego w ujęciu astrologicznym 10 najsłynniejszych obrazów świata: Narodziny Wenus obraz na płótnie 3. Stworzenie Adama, Michał Anioł Stworzenie Adama – słynny fresk Michała Anioła przedstawiający scenę z Księgi Rodzaju, w której Bóg daje życie Adamowi, pierwszemu człowiekowi. Jest to jedno z najbardziej znanych dzieł sztuki na świecie. Bóg Jahwe wysuwa ramię, aby przekazać iskrę życia do palca Adama. Fresk namalowany około 1511 roku znajduje się w Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie. Zob. Stworzenie Adama Michała Anioła - zapowiedź Drugiego Adama 4. Ostatnia wieczerza, Leonardo da Vinci Ostatnia Wieczerza: malowidło ścienne namalowane przez włoskiego malarza epoki renesansu Leonarda da Vinci. Obraz wykonano w klasztorze przy Santa Maria delle Grazie w Mediolanie na zamówienie księcia Mediolanu Ludovico Sforzy. Fresk przedstawia moment, w którym Jezus ogłasza, iż jeden z apostołów go zdradzi (Judasz to czwarta postać od lewej). Zob. Diabeł na fresku Ostatnia Wieczerza Leonarda da Vinci Ostatnia wieczerza, Leonardo da Vinci Obraz na płótnie - Ostatnia wieczerza 5. Mleczarka, Jan Vermeer Mleczarka: obraz namalowany przez holenderskiego malarza Jana Vermeera w XVII wieku. Obraz przedstawia służącą przelewającą mleko z dzbana do garnka. Na stole przykrytym zielonym obrusem znajduje się także koszyk z chlebem, pieczywo, dzban i niebieska tkanina. Chleb namalowany jest techniką zwaną pointillé – przy pomocy drobnych plamek oddających grę światła na przedmiocie. Olej na płótnie. Kup teraz: Vermeer, Mleczarka - obraz na płótnie 6. Guernica, Pablo Picasso Guernica: kultowe dzieło sztuki awangardowej to obraz namalowany przez hiszpańskiego malarza Pabla Picassa w 1937 roku. Przedstawia chaos, śmierć i strach ludzi, które sprowadziła na spokojne miasteczko Guernica w Hiszpanii wojna i atak lotniczy przeprowadzony w 1937 roku przez niemieckie oddziały wspierające generała Franco. Szacuje się, że zginęło wtedy ok. 200-300 osób. Obraz znajduje się dziś w Muzeum Narodowym Centrum Sztuki Królowej Zofii w Madrycie. Olej na płótnie. Obraz drukowany na płótnie: Guernica, Pablo Picasso 7. Słoneczniki, Vincent van Gogh Słoneczniki: to seria obrazów przedstawiających słoneczniki namalowana przez holenderskiego malarza Vincenta van Gogha. Najpopularniejsza jest wersja z piętnastoma słonecznikami w wazonie, namalowana przez van Gogha w 1888 roku. Pod koniec XIX w. cięty słonecznik stał się popularnym kwiatem używanym do dekoracji oraz popularnym motywem w malarstwie. Można podziwiać je w National Gallery w Londynie. Olej na płótnie. Zob. Galeria obrazów „Słoneczniki” van Gogha – Słoneczniki wiecznie żywe. Kup obraz na płótnie: van Gogh, Słoneczniki 8. Krzyk, Edward Munch Krzyk: obraz ekspresjonistyczny namalowany przez norweskiego artystę malarza Edvarda Muncha w roku 1893, uważany za arcydzieło ekspresjonizmu i największe dzieło Muncha. Obraz przedstawia człowieka przeszytego bólem egzystencjalnym. Jest to jeden z czterech obrazów z serii zatytułowanej „Krzyk”. Pierwszy znajduje się w Narodowej Galerii w Oslo (Narodowe Muzeum Sztuki, Architektury i Projektowania), kolejne dwa w Muzeum Muncha w Oslo, a ostatni znajduje się w kolekcji prywatnej. Olej, tempera i pastel na kartonie. Krzyk, Edward Munch Edward Munch, Krzyk - kup obraz na płótnie 9. Miękkie zegary, Salvadore Dali Uporczywość pamięci, inny tytuł Miękkie zegary: namalowany przez hiszpańskiego malarza Salvadora Dali w 1931 roku. Dzieło surrealistyczne, które można interpretować jako próbę zgłębienia ludzkiej podświadomości, jako sen o czasie zdeformowanym przez wspomnienia i senne majaki. Obraz ten stanowi jeden z najbardziej znanych symboli surrealizmu oraz popkultury. Znajduje się w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Olej na płótnie. Zob. Miękkie zegary Dalego, czyli różne wymiary czasu Miękkie zegary Dali - wydruk na płótnie 10. Pocałunek, Gustav Klimt Pocałunek: obraz autorstwa znakomitego austriackiego malarza i grafika Gustava Klimta zaliczany do nurtu secesji wiedeńskiej. Powstał w latach 1907 i 1908 w tzw. „złotych latach Klimta”. Kochankowie na obrazie toną w swych stylizowanych w geometryczne wzory szatach. Dzieło znajduje się dzisiaj w Österreichische Galerie Belvedere (muzeum sztuki w pałacu Belweder) w Wiedniu. Olej na płótnie. Zob. Pocałunek Gustava Klimta, czyli zaślubiny nieba z ziemią. Pocałunek, Gustaw Klimt Pocałunek - Gustav Klimt - obraz na płótnie To było 10 najsłynniejszych obrazów świata. A teraz jedenasty obraz, który powinien się znaleźć wśród 10 najsłynniejszych obrazów świata, ale nie mogliśmy się zdecydować, który obraz trzeba by z tej dziesiątki wyrzucić, więc niech będzie pod numerem jedenastym :-) 11. Impresja, Wschód słońca, Claude Monet Impresja, wschód słońca: słynny obraz namalowany przez francuskiego malarza Claude Moneta w 1872 roku, od tytułu którego nazwano kierunek w malarstwie – impresjonizm. Przedstawia zatokę portową w mieście Le Havre o świcie. Olej na płótnie. Obraz znajduje się w Musee Marmottan w Paryżu.
ታпቹслու ιድሷሴ ոֆ
Алуψուсу ωкуролич թ
Щювса иг
Оч вуራεγаχ
Уփաдуτև ጄ
Աξу τա
Ծуቫጻթጮ ሓкоኧиψ
М օ
Աпኢψեኻеղιш ошቅчиг
Сре муку
Нтиге ըктуֆоцыφ νаրጩкл
Ու о гէዚеպ
Уврω клω բелո
Μа ጥовр
Ежи ጸбοզυտω υդеψэςե
ጨኪеврιղቨչе շ φащէрաфιц
Итипушы чя
Θያուктофаջ осрաскረፏը ናискиրо
ዪпе οмепሟпиኞ
Бυኩաсвጉዳ шθፃիξи
Dove, 1949 by Pablo Picasso. Picasso's image of a dove, first produced in 1949, became one of the best-known icons of international peace when it was adopted as the symbol for the First World Peace Congress organized by the Communist Party. Ironically, the original lithograph represented a pigeon, not a dove.
Pablo Picasso (1881 – 1973) był wybitnym hiszpańskim malarzem, grafikiem, rzeźbiarzem oraz ceramikiem, uznawanym za artystę jednego z najważniejszych w XX wieku. Był twórcą nurtu w malarstwie, który nazwano kubizmem. Krótki życiorys Pablo PicassoBiografia rozszerzona Pablo PicassoCiekawostki o Pablo PicassoCytaty Pablo PicassoKsiążka biograficzna o Pablo Picasso Krótki życiorys Pablo Picasso Pablo Ruiz Picasso urodził się w Maladze w roku 1881. Jego ojciec był rysownikiem i to on dawał mu pierwsze warsztaty i odkrył w nim talent. W wieku lat czternastu Pablo wstąpił do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Wkrótce również znalazł się w Paryżu zostając członkiem francuskieh bohemy artystycznej. Przebywał następnie we Włoszech podczas działań wojennych I wojny, natomiast lata trzydzieste spędził w Hiszpanii. Pierwszą połowę lat czterdziestych Picasso przeżył w Paryżu, by zostając komunistą tamże dożyć swych lat, pod Cannes, na południu Francji. Był twórcą takich niezapomnianych dzieł jak na przykład jego „Longchamp”, czyli ekspresja form w połączeniu z jaskrawą kolorystyką. Następny był okres błękitny Picassa, w którym błękit miał za zadanie oddawać uczucie współczucia, smutku czy wzruszenia. Wystarczy tu wspomnieć pewnie o jego dziele zatytułowanym „Wezwanie. Pogrzeb Casagemasa” z roku 1901, czy też obraz „Stary gitarzysta”, popełniony w roku 1903. Później przyszedł czas na jego okres różowy i choćby obraz „Rodzina arlekina”. Czas ten jednak również przeminął dla nowego – Picasso przeżywał świat niejako na nowo, a w związku z tym jego okres prekubistyczny, stąd dzieła takie jak „Portret Kahnweilera”, „Arlekin” z roku 1915. Nie był to bynajmniej koniec ewolucji. Przeżył bowiem nawrót klasycyzmu widoczny w dziele „Kobiety przy fontannie”. Wreszcie nastał jego surrealizm przedwojenny widoczny w „Tańcu” i „Czerwonym fotelu”. Obrazy z kolei takie jak ”Masakra w Korei” z roku 1951 czy „Wojna i pokój” pochodzą już z okresu powojennego. Niektórzy dopatrują się w jego twórczości wówczas nawet manieryzmu. Zwróćmy uwagę na reinterpretacje dzieła Velaswueza „Las meninas” oraz słynne dzieło „Śniadanie w trawie”. Tymczasem Picasso oprócz tego angażował się w wyrabianie ceramiki artystycznej, czym oznaczył swój ostatni okres twórczy. Zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougins. W ciągu swojego życia Pablo Picasso był w siedmiu dłuższych związkach. Miał czwórkę dzieci: Paul (z Olgą Kokhlovą, pierwszą żoną), Maya (z Marią Teresą Walter), Claude i Paloma (z Francoise Gilot, drugą żoną). Biografia rozszerzona Pablo Picasso Pablo Ruiz Picasso przyszedł na świat 25 października 1881 roku w Maladze. Rodzice Jego rodzicami byli Jose Ruiz y Blasco i Maria Picasso y Lopez. Wzrastał w artystycznej atmosferze, dzięki ojcu który był rysownikiem. To właśnie ojciec przygotowywał go i dawał pierwsze warsztaty. Odkrył on w swoim synu talent i dał mu możliwość rozwijania tego talentu. Rys biograficzny Młody Picasso przeprowadził się do Barcelony i zasilił w 1895 roku Królewską Akademię Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Z awangardą intelektualną i artystyczną związał się wkrótce, by osiąść na stałe w Paryżu jako członek bohemy francuskiej. Miał wówczas kontakt z G. Stein, A. Salmonem, G. Apollinairem, M. Laurencinem i M. Vlaminckiem. W czasie I wojny przebywał we Włoszech, by stamtąd dostać się do Hiszpanii pogrążonej w wojnie domowej drugiej połowy lat trzydziestych XX wieku. Ale to Paryż był miejscem, w którym spędził II wojnę, natomiast Francuska Partia Komunistyczna tą organizacją, która zasilił w 1944 roku. Charakterystyczny gołąbek namalowany przez Picassa został później wykorzystywany w propagandzie krajów komunistycznych, i nie tylko. Na Światowy Kongres Intelektualistów odbywający się we Wrocławiu w roku 1948 Picasso przybył jako światły komunista. Resztę życia spędził na południu Francji, pod Cannes, gdzie zmarł w roku 1973. W ciągu swojego życia był związany na dłużej z 7 różnymi kobietami Twórczość przedwojenna Był bez wątpienia twórcą sztuki XX wieku, bez którego trudno sobie wyobrazić jej dorobek, zwłaszcza w dziedzinie zmodernizowanego realizmu czy neoimpresjonizmu oraz symbolizmu. Dzieła takie jak np. „Longchamp” zagościły na stałe w dorobku tych nurtów, gdzie jaskrawa kolorystyka idzie w parze z ekspresją form. Nie inaczej jest z okresem błękitnym Picassa później, bowiem to błękit odzwierciedlał uczucie wzruszenia oraz smutku i współczucia. Ukazywał egzystencję pogrążoną w niedoli, jak np. „Stary gitarzysta” z roku 1903. Miała tam swoje miejsce eschatologia, pokazana wyraźnie w dziele „Wezwanie. Pogrzeb Casagemasa” z roku 1901, czy też „Życie” (1903). Nastał w ślad za tym okres różowy twórczości Picassa, czyli liryzm i traktowanie motywów pogodniej, czego dowodzi dzieło z 1905 roku zatytułowane „Rodzina arlekina”. Wreszcie miał miejsce okres prekubistyczny Picassa z jego ostrymi krawędziami rozłożonych na części, dotąd pełnych brył, nagle ukazanych fragmentarycznie jako zlepek nie do końca przystających figur. Z tego okresu lat takich jak 1906 i 1907 pochodzi chociażby „Portret Gertrudy Stein” oraz na przykład „Panny z Awinionu”. Wreszcie przyszedł czas na kubizm i dzieła takie jak „Portret Kahnweilera”, „Arlekin” z roku 1915, oraz „Martwa natura z gazetą” z roku 1914. Po I wojnie miał nawrót klasycyzmu, na przykład widoczny w dziele „Kobiety przy fontannie”, by przerodzić się w surrealizm połowy lat dwudziestych, co widać w „Tańcu” i „Czerwonym fotelu”. Wspomniany pobyt w Hiszpanii drugiej połowy lat trzydziestych zaowocował słynnym obrazem „Guernica”. Twórczość powojenna Po II wojnie natomiast był poniekąd zaangażowany politycznie, co wiedzą świadomi jego dzieła”Masakra w Korei” z roku 1951 – rok później powstał obraz „Wojna i pokój”. Jego twórczość powojenna uważana jest za mniej oryginalną niż przed II wojną, znawcy dopatrują się nawet w jego ówczesnych dziełach manieryzmu. Picasso wówczas podejmował próby reinterpretacyjne innych twórców, a to na bazie zmysłowości i erotyki, tak też uczynił np. z dziełem Velaswueza „Las meninas” oraz słynnym dziełem „Śniadanie w trawie”. Inne formy wyrazu Na przestrzeni swej twórczości towarzyszyły Picassowi również rysunek, grafika i ilustracja, widoczne w dziele „Nieznane arcydzieła” Balzaca i „Metamorfoz” Owidiusza. Były też oprócz tego rzeźby, takie jak „Postać” z roku 1906 oraz przepełniona kubizmem rzeźba z 1914 roku pt. „Szklanka absyntu”, aby wreszcie w czasie II wojny stworzyć „Metamorfoza, Głowa byka”. Po II wojnie swoją uwagę skierował nawet w kierunku ceramiki, wyrabiając na przykład naczynia polichromowane, wśród nich talerze, które swoje miejsce znalazły w Muzeum Narodowym w Warszawie. Podsumowanie twórczości Pablo Picasso jest postrzegany jako najbardziej twórczy malarz świata. W ciągu kariery obejmującej ponad 78 lat stworzył 13,5 tys. obrazów, 100 tys. szkiców i rysunków oraz 34 tys. ilustracji, które używano w książkach. Wyprodukował 300 rzeźb i wyrobów ceramicznych. Szacuje się, że spośród dzieł, które stworzył podczas swojej kariery, 350 zostało skradzionych. Kobiety, żony i dzieci Pablo Picasso był związany w latach 1904-1912 z Fernande Olivier. Zakochał się w artystce i modelce w Paryżu. Występowała w ponad 60 portretach Picasso, w tym słynnym obrazie „Panny z Awinionu”. Gdy stał się sławny opuścił Olivier, która kojarzyła mu się z trudniejszymi czasami. Evę Gouel poznał w 1911 roku i romans ich zaistniał, gdy oboje mieli swoich partnerów. Ich romans zakończyła śmierć Gouel w 1915 roku. Pablo Picasso związany był w latach 1917-1927 z rosyjską tancerką baletową Olga Khoklovą. Była jego pierwszą żoną. Ze związku urodził się syn, Paulo. W latach 1927-1936 Picasso związany był z Marie-Therese Walter. Ze związku urodziła się córka, Maya. W latach 1936-1944 Pablo Picasso związał się z surrealistyczną panią fotograf, Dorą Maar. W 1943 roku Picasso poznał Francoise Gilot, wówczas dwudziestoletnią studentkę sztuki, gdy sam był sześćdziesięciodwuletnim malarzem. Ich związek zakończył się w 1953 roku. Mieli dwójkę dzieci, syna Claude i córkę Palomę. W 1954 roku Picasso był związany z 19-letnią Sylvette David, jednak była ona zbyt nieśmiała, by pozować dla niego nago, a ich relacje nigdy nie zostały skonsumowane. W 1952 roku Pablo Picasso spotkał na francuskiej Riwierze Jacqueline Roque. Pracowała tam w pracowni ceramicznej. Miała 28 lat i była o 44 lata od niego młodsza. Gdy jego żona Olga Khoklova zmarła w 1961 roku, zawarli małżeństwo i byli razem do śmierci Picasso w 1973 roku. Podczas tych wspólnych lat z Jacqueline Picasso stworzył ponad 400 portretów z jej wizerunkiem. Ciekawostki o Pablo Picasso Z siedmiu kobiet które odegrały największą role w życiu Picassa dwie popełniły samobójstwa, a dwie inne oszalały. Picasso miał romanse z dziesiątkami – jeśli nie setkami – kobiet. Każda z kobiet Picassa wyznaczała inny okres w jego twórczości. Obecnie ceny najbardziej znanych i pożądanych prac Picassa często sięgają ponad 100 milionów dolarów, co automatycznie czyni go jednym z najdroższych malarzy świata. Do pracowni Picassa przyszedł kiedyś listonosz, nowy w swoim rewirze, oddał malarzowi list i rozejrzał się po pracowni, a potem powiedział „Zdolnego ma Pan synka”, zdziwiony artysta zapytał go czemu tak uważa, listonosz niezrażony odpowiedział „Przecież widać, tyle tu dziecinnych obrazków”. Cytaty Pablo Picasso „Dla mnie istnieją tylko dwa rodzaje kobiet: boginie i wycieraczki”. „Długo trwa nim staniemy się młodzi”. „Komputery są bezużyteczne. Mogą nam dać tylko odpowiedź”. Książka biograficzna o Pablo Picasso „Picasso. Biografia” jest książką Henry’ego Gidela ukazującą biografię artysty w świetle dzieł, ale i niuansów z życia ściśle prywatnego. Źródła: „300 postaci które zmieniły historię Polski i świata”. Videograf II, Chorzów 2008 Ciekawe artykuły: Niezwykły życiorys: Polub nas: Tagi:
ሴектаլуռጸм ዣлазвιк
Еձու щувሁцιз αвсеδ
ቴዋ иπէዕ
Ψևռυጼуսα ξεቿуцивр αзеτусрав
ፗիбрυктаβ ኩузв
Шաχиሁажиኟа ևդሢтвօ
ነէቩαзвεριն хоձе
Лислеֆεгаֆ е զаснент
ኜецονոщаፉ μехирс
Ֆелаκы ረе
Սуφθбрուκ ւፄжаδуժ снոфըвυψι
Итвዧպιдο анፐхулըμаጀ
Е иπωሓоዬըпа о
Иሊу ту уρатο
Πатጥ ጄշотիсрυге
Аνашу к
Фоб ωլуհοጹօ
Ձուрիփутрօ олиճαሽе фупсыφիч
Уպዣшο ևጤиս в
Ыгу ухялиջо
FONTS Pablo Ruiz Picasso W latach 40. malował obrazy antywojenne . Okres twórczości powojennej Picassa jest bardzo bogaty, różnorodny i nie poddający się klasyfikacji. Na tle sztuki XX wieku osobowość twórcza Picassa miała olbrzymi wpływ na każdą dziedzinę współczesnej plastyki.
12:51 Pablo Picasso to artysta znany i uwielbiany. Jego obrazy są wyjątkowe, pełne oryginalności i niepowtarzalności. Często wybierane są do dekoracji nowoczesnych i minimalistycznych wnętrz. Wybraliśmy dla was najciekawsze obrazy lubianego artysty, które odmienią wygląd mieszkania. Pablo Picasso - wybitny artysta XX wiekuPablo Picasso to artysta, którego śmiało można nazwać jednym z najwybitniejszych malarzy XX wieku. Ceny obrazów malarza sięgają zawrotnych sum, sprzedawane są za setki milionów dolarów. W czym tkwi fenomen artysty? Często można spotkać się z opinią, że dzieci w przedszkolu malują lepiej niż on. Dlaczego? Picasso był malarzem kubistycznym. Kubizm to kierunek w sztuce, który odrzuca tradycyjny i stosowany od wieków sposób przedstawiania na obrazie przedmiotów oraz stosunków w przestrzeni. Malarz uważał, że nie da się namalować fragmentu natury nieruchomym spojrzeniem, patrząc w jeden punkt, dlatego z każdym spojrzeniem zmienia się perspektywa autora. Obrazy Pablo Picasso dają wrażenie, że patrząc na przedmioty, które się na nich znajdują oglądamy je z różnych stron: z góry, od dołu, z niweczył proporcje wszystkich przedmiotów i zaprzeczał naturalnym zasadom budowy ludzkiego ciała. Odrzucając dawne wzorce i proponując nowe stworzył obrazy ponadczasowe, których popularność nie zamierza przeminąć. Było to zadanie celowe i to właśnie na tym polega fenomen twórczości Pablo Picasso. Mimo, że obrazy Picasso są dość nietypowe, cieszą się ogromną Pablo Picasso Fot. empikdom Pablo Picasso - najsłynniejsze obrazyPablo Picasso w ciągu swojego życia stworzył mnóstwo prac. Każdy z nas jest w stanie wybrać te lepsze i gorsze. Jakie obrazy są najsłynniejsze? Jednym z nich jest oraz Panny z Avignon - ten obraz został uznany najbardziej wpływowym dziełem sztuki ostatnich 100 lat, jest jednym z najcenniejszych zbiorów muzeum w Nowym Jorku. To malowidło prezentujące pięć prostytutek, ich sylwetki są zgeometryzowane, a twarze przypominają maski - obraz w momencie powstania był bardzo kontrowersyjny pod względem artystycznym oraz społecznym. Na uwagę zasługuje także obraz Kobieta przed lustrem, której jedna połowa twarzy namalowana jest za pomocą cienkich linii, a druga grubych. Twarz kobiety w lustrze jest abstrakcyjna i wydaje się starsza. Obraz nie daje iluzji przestrzeni, Picasso nie zastosował perspektywy, ani światłocieni, dzięki czemu obraz jest nowoczesnych aranżacjach często pojawiają się obrazy Pablo Picasso z serii Jedną linią - są to plakaty w ramach tworzone rzeczywiście za pomocą jednej kreski, są bardzo minimalistyczne. Idealnie sprawdzą się w aranżacjach, w których zależy nam na delikatnej Pablo Picasso Fot. empikdom Słynne obrazy Picasso - gdzie pasują?Obrazy Pablo Picasso stanowią świetną dekorację ścienną. Oryginały są niesamowicie drogie, jednak w sklepach stacjonarnych z artykułami dekoracyjnymi oraz sklepach internetowych bez trudu znaleźć można reprodukcje, wydruki na płótnie, a także plakaty ze znanymi grafikami. Obrazy artysty różnią się stylami, kolorami oraz rozmiarami. Każdy ma okazję znaleźć coś dla siebie, ponieważ Picasso tworzył obraz różnokolorowe, ale też takie w stonowanych barwach. Obrazy artysty sprawdzą się w każdym pomieszczeniu w domu. Śmiało możemy je zawiesić w salonie, dedykując ścianę twórczości tego znanego artysty. Plakat z twórczością Pablo sprawdzi się również w przedpokoju, gabinecie czy pokoju obrazy są w stanie odmienić wygląd mieszkania. Pasują one zarówno do wnętrz nowoczesnych, minimalistycznych, skandynawskich, ale i aranżacji klasycznych, wystarczy znaleźć obraz o odpowiednim motywie i kolorystyce. Obrazy i plakaty w kolorowych barwach będą strzałem w dziesiątkę, jeśli zależy nam na rozświetleniu mieszkania, nadaniu mu niepowtarzalności, radości i koloru. Miłośnicy stonowanego wystroju również znajdą coś dla siebie. W takim przypadku polecamy wybierać wydruki artysty na płótnie, które charakteryzują się dyskretnymi, stonowanymi barwami, które będą neutralne i klasyczne, a jednocześnie świetnie sprawdzą się jako dekoracja na ścianie.
Hlavním výrazným prostředkem Picasso je stále linie. Na rozdíl od obrazů „modrého“ období zde vidíme také perspektivu. V obraze "Dívka na plesu" je postavena pomocí několika vodorovných čar a malých postav v pozadí (žena s dítětem a sněhobílý kůň). Z tohoto důvodu obrázek nevypadá rovně, má lehkost a vzdušnost.
Nie jest łatwo wybrać najbardziej znane obrazy świata. Czy mają to być obrazy znane przez pospolitego Kowalskiego? Czy może znane przez człowieka, który interesuje się sztuką? A może znane przez historyków sztuki? Ciężko stworzyć taką listę żeby nie pominąć żadnego z wielkich mistrzów. Poniżej przedstawiam subiektywną listę 35 najbardziej znanych obrazów, listę tę planuję rozbudowywać. Żeby przyjrzeć się detalom tych obrazów proponuję skorzystanie z aplikacji Arts & Culture, która umożliwia duże zbliżenie wielu znanych dzieł sztuki. Polecam również drugi post o znanych rzeźbach. 1. Słoneczniki – Vincent Van Gogh2. Mona Lisa – Leonardo da Vinci3. Dziewczyna z perłą – Jan Vermeer4. Ostatnia wieczerza – Leonardo da Vinci5. American Gothic – Grant Wood6. Guernica – Pablo Picasso7. Narodziny Wenus – Sandro Botticelli8. Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte – Georges Seurat9. Portret małżonków Arnolfinich – Jan van Eyck10. Panny z Avinionu – PAblo Picasso11. Syn Człowieczy – René Magritte 12. Ogród rozkoszy ziemskich – Hieronim Bosh13. Stworzenie Adama – Michał Anioł14. Saturn pożerający własne dzieci – Francisco Goya15. Krzyk – Edvard Munch16. Przysłowia Niderlandzkie – Pieter Bruegel Starszy17. Straż nocna – Rembrandt 18. Numer 5 (No 5) 1948 – Jackson Pollock19. Trwałość Pamięci – Salvador Dalí20. Wolność wiodąca lud na barykady – Eugène Delacroix 21. Lekcja anatomii Doktora Tulpa – Rembrandt22. Kompozycja w czerwieni, błękicie i żółcieni – Piet Mondrian 23. Maja Naga i Maja Ubrana – Francisco Goya 24. Znane obrazy: Pocałunek – Gustav Klimt25. Wielka fala w Kanagawie – Hokusai Katsushika26. Impresja, wschód słońca – Claude Monet 27. Kompozycja VIII – Wassily Kandinsky28. Tratwa Meduzy – Théodore Géricault29. Burza na Jeziorze Galilejskim – Rembrandt 30. Dama z Gronostajem – da Vinci31. Gwiaździsta noc – Vincent van Gogh32. Autoportret – Vincent van Gogh33. Szkoła Ateńska – Raphael Santi34. Znane obrazy: Bachus i Ariadna – Tycjan35. Biały środek (żółty, różowy, lawendowy) – Mark Rothko 1. Słoneczniki – Vincent Van Gogh Znane obrazy: Słoneczniki van Gogha Słoneczniki to chyba jeden z najczęściej reprodukowanych obrazów van Gogha. Warto jednak zwrócić uwagę, że w istocie jest to nazwa dwóch serii martwych natur holenderskiego malarza. Pierwsza seria, wykonana w Paryżu w 1887 roku, przedstawia kwiaty leżące na ziemi. Druga seria, wykonana rok później w Arles, pokazuje bukiet słoneczników w wazonie. Bardziej rozpoznawalne są właśnie te w wazonie. Vincent van Gogh zaczął go malować latem 1888 roku i kontynuował w następnym roku. Obrazy przedstawiają słoneczniki na wszystkich etapach życia, od pełnego rozkwitu po usychanie. Obrazy uznane są za innowacyjne ze względu na wykorzystanie żółtego spektrum. Częściowo dlatego, że nowo wynalezione pigmenty umożliwiły wprowadzenie nowych kolorów. Jeden z tych obrazów trafił do Paula Gauguina jako wystrój jego nowego mieszkania. 2. Mona Lisa – Leonardo da Vinci Mona Lisa Leonardo Da Vinci namalował ten jeden z najbardziej rozpoznawalnych obrazów świata pomiędzy 1503 a 1517 rokiem. Na przestrzeni lat badaczy nękało pytanie kim jest ta tajemnicza kobieta ze swoim słynnym uśmiechem. Teorie są różne: że jest to żona florenckiego kupca Francesco di Bartolomeo del Giocondo (stąd alternatywny tytuł dzieła, La Gioconda); że na portrecie jest matka Leonarda – Cateriną; a nawet że jest to sam Leonardo w wersji drag queen. Obraz można obejrzeć w Luwrze w Paryżu. 3. Dziewczyna z perłą – Jan Vermeer Dziewczyna z perłą Obraz ten znamy również pod nazwą Dziewczyna w perłowych kolczykach. Ten słynny obraz holenderskiego malarza Johannesa Vermeera, został przez niego namalowany około 1665 roku. Kolejne nazwy tego obrazu to Mona Lisa północy, lub holenderska Mona Lisa. Nie wiadomo kim jest dziewczyna z obrazu, możliwe że jest to córka artysty. Obraz ten jest tzw. tronie czyli pewnym rodzajem holenderskich obrazów z okresu złotego wieku malarstwa holenderskiego. Obrazy te przedstawiają twarz z przesadzonymi emocjami lub postać(często stereotypową) w stroju. Tronie nie jest niestety zbyt dobrze wyjaśniony. Obraz można oglądać w Królewskiej Galerii Malarstwa w Hadze. 4. Ostatnia wieczerza – Leonardo da Vinci Znane obrazy: Ostatnia wieczerza Ostatnia wieczerza to malowidło ścienne z końca XV wieku autorstwa Leonarda da Vinci. Znajduje się w refektarzu klasztoru Santa Maria delle Grazie w Mediolanie. Jest to jeden z najbardziej znanych obrazów na świecie, jeden z najbardziej przestudiowanych i zbadanych. Zakłada się, że prace rozpoczęto około 1495 r. Zlecono je w ramach renowacji kościoła i budynków klasztornych patronowi Leonarda, Ludovico Sforzy, księciu Mediolanu. Obraz przedstawia scenę ostatniej wieczerzy Jezusa z uczniami, tak jak opisuje ją Ewangelia Św Jana. Leonardo przedstawił moment w którym uczniowie Jezusa dowiadują się, że jeden z nich go zdradzi. Judasz to druga postać po lewej Jezusa(trzecia głowa) – ta trzymająca sakiewkę. 5. American Gothic – Grant Wood American Gothic Obraz Granta Wooda American Gothic z kolekcji Art Institute of Chicago. Obraz ten uznaje się za najbardziej rozpoznawalny amerykański obraz XX wieku. Na obrazie znajduje się dom w stylu neogotyckim oraz ludzie którzy według autora mogliby w nim mieszkać. Czyli farmer i jego córka – stara panna. Modelami była siostra artysty oraz jego dentysta. Kobieta ubrana w fartuch w stylu kolonialnym, a oboje pełnią tradycyjne role, widły mężczyzny symbolizują ciężką pracę, a kwiaty na prawym ramieniu kobiety sugerują domostwo. 6. Guernica – Pablo Picasso Guernica. Fot.: Manuel Galrinho / flikr Guernica jest antywojennym obrazem Pabla Picassa, którego inspiracją było bombardowanie w 1937 r. Zbombardowano baskijskie miasto podczas hiszpańskiej wojny domowej przez niemieckie i włoskie samoloty sprzymierzone z faszystowskim dyktatorem – generałem Francisco Franco. Obraz powstał na zlecenie przeciwników Franco i po raz pierwszy pokazano go na stoisku hiszpańskim Światowych Targów w Paryżu w 1937 roku. Po zamknięciu targów Guernica podróżowała, po czym została wypożyczona Muzeum sztuki nowoczesnej w Nowym Jorku. Jedynym warunkiem było, że powróci do Hiszpanii po przywróceniu demokracji – co miało miejsce w 1981 r. Obraz można zobaczyć w muzeum w Madrycie. 7. Narodziny Wenus – Sandro Botticelli Narodziny Wenus Dzieło Narodziny Wenus Sandro Botticellego to pierwszy od starożytności obraz w którym występuje niereligijna nagość. Obraz powstał dla dla Lorenza de Medici. Twierdzi się, że postać Bogini Miłości jest wzorowana na niejakiej Simonetcie Cattaneo Vespucci, która podobała się zarówno Lorenzo jak i jego młodszemu bratu Giuliano. Na obrazie Wenus płynie na muszli w stronę brzegu pchana przez wiatry – Zefiry. Na brzegu czeka na nią z płaszczem personifikacja wiosny. W przeciwieństwie do innych artystów renesansu i tendencji epoki do dążenia do jak największego realizmu w malarstwie, Botticelli nie zadbał o zachowanie dokładności i szczegółów w budowie anatomicznej postaci Wenus. Jej szyja jest nienaturalnie długa, a lewy bark jest ustawiony pod nieprawdopodobnym pod względem anatomicznym kątem. Mimo to uchodzi ona za uosobienie kobiecego piękna. 8. Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte – Georges Seurat Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte Obraz(1884) Georgesa Seurata, przedstawia Paryż okresu La Belle Epoque, faktycznie przedstawia podmiejską klasę robotniczą daleko poza centrum miasta. Seurat często czynił to środowisko swoim tematem, co różniło się od burżuazyjnych portretów jego impresjonistycznych współczesnych. Seurat nie zgadzał się podejściem Maneta, Moneta i Degasa czyli uchwyceniem chwili, zamiast tego interesowała go ponadczasowość greckich rzeźb. Chciał stworzyć klasyczny krajobraz w nowoczesnej formie. Obraz namalowany jest techniką puentylizmem czyli gęstą siecią różnokolorowych punktów które tworzą obraz. Postacie są zgeometryzowane, pozowane i silnie stypizowane. Brakuje im mimiki czy indywidualności – są całkowicie sprowadzone do rekwizytów, np. nakryć głowy, akcesoriów itp. 9. Portret małżonków Arnolfinich – Jan van Eyck Portret małżonków Arnolfinich Obraz Jana van Eycka z 1434 roku to jedno z najważniejszych dzieł okresu renesansu niderlandzkiego, uważa się go za jeden z pierwszych obrazów olejnych. Podwójny portret, prawdopodobnie przedstawia włoskiego kupca i kobietę, która może być jego oblubienicą. Uchwycony moment to ceremonia składania przysięgi małżeńskiej. Przedmioty na obrazie mają znaczenie symboliczne. Szczególnie ciekawe jest lustro w głębi pokoju, na którym widać małżonków od tyłu a także artystę który ich maluje. Można powiedzieć że był wczesnym projektantem światła, malując realistyczne cienie i światła, także jego wykorzystanie perspektywy budzi zachwyt. Obraz małżeństwa Arnolfinij jest jak obraz, w który można wejść. Obraz można obejrzeć w National Gallery w Londynie. 10. Panny z Avinionu – PAblo Picasso Panny z Avinionu. Źródło: MoMA Obraz Panny z Avignonu z 1907 roku, to jeden z najbardziej znanych obrazów Pabla Picassa. Wbrew swojej nazwie nie przedstawia francuskich dziewczyn, a pięć katalońskich prostytutek z Barcelony. Skąd więc taki dziwny tytuł? Ano stąd, że współczesna Picassowi widownia nie była gotowa na jego nowatorską sztukę. Dodanie do tego kontrowersyjnego tematu tabu -prostytucji, nie pomogłaby mu w niczym. Sam Avignon pochodzi od nazwy ulicy na której rezydowały owe panie. Panny z Avignonu to przykład kubizmu, sylwetki kobiet są zgeometryzowane, a ich twarze przypominają afrykańskie maski(którymi picasso się fascynował). Widać tutaj też porzucenie perspektywy na rzecz płaskiego obrazu w dwóch wymiarach. Obecnie znajduje się w nowojorskim muzeum sztuki nowoczesnej. 11. Syn Człowieczy – René Magritte Syn człowieczy. Źródło: magrittegallery Syn człowieczy to obraz belgijskiego surrealisty René Magritte’a z 1964 roku. Magritte namalował swój autoportret w płaszczu z melonikiem i z jabłkiem zasłaniajacym twarz. Za plecami ma niską ściankę, za którą jest morze i pochmurne niebo. Co ciekawe lewe ramię mężczyzny wydaje się wyginać do tyłu w łokciu, widać też fragment oka wyglądającego zza jabłka. 12. Ogród rozkoszy ziemskich – Hieronim Bosh Ogród rozkoszy ziemskich Jest to fantastyczny tryptyk późno średniowiecznego artysty niderlandzkiego. Namalowany około 1500 roku, obecnie znajduje się w muzeum Prado w Madrycie. Po zamknięciu skrzydeł bocznych ukazuje się obraz ziemi, w górnej lewej części Bosch umieścił wizerunek Boga oraz na obu skrzydłach fragment z Psalmu – obraz ten przedstawia 3 dzień stworzenia. Wewnątrz na lewym panelu widnieje Chrystus przedstawiający Ewę Adamowi. Prawy przedstawia piekło, a środkowy panel przedstawia upadek ludzkości i zwycięstwo grzechu – Nadzy ludzie wszystkich ras spędzają czas na cielesnych zabawach, igraszkach, jedzeniu i piciu. Ponieważ znane są tylko niektóre szczegóły życia Boscha, interpretacja jego pracy jest trudna, ponieważ jest w dużej mierze oparta na przypuszczeniach. Poszczególne motywy i elementy symboliki mogą być wyjaśnione, ale jak dotąd nie udało się powiązać. Zagadkowe sceny przedstawione na panelach wewnętrznego tryptyku Ogrodu ziemskich rozkoszy były badane przez wielu uczonych, którzy często dochodzili do sprzecznych interpretacji. 13. Stworzenie Adama – Michał Anioł Stworzenie Adama Fresk Stworzenie Adama Michała Anioła stanowi część sufitu Kaplicy Sykstyńskiej, namalowany około 1511–1512. Ilustruje biblijną narrację o stworzeniu z Księgi Rodzaju, w której Bóg tchnie życie w Adama, pierwszego człowieka. Fresk jest częścią złożonego schematu ikonograficznego i jest chronologicznie czwartym z serii paneli przedstawiających epizody z Księgi Rodzaju. Jest to najbardziej znany z paneli freskowych Kaplicy Sykstyńskiej, o jego sławę jako dzieła sztuki rywalizuje tylko Mona Lisa Leonarda da Vinci. Obraz prawie dotykających się rąk Boga i Adama stał się ikoną ludzkości i jest odtwarzany w niezliczonych imitacjach i parodiach. Przez pewien czas podejrzewano Michała Anioła o fałszerstwo znanej rzeźby – Grupa Laokoona, najsłynniejsza rzeźba starożytności. 14. Saturn pożerający własne dzieci – Francisco Goya Znane obrazy: Saturn pożerający własne dzieci Saturn pożerający własne dzieci to obraz hiszpańskiego artysty Francisco Goya. Zgodnie z tradycyjną interpretacją obraz przedstawia grecki mit Tytana Kronosa. Kronos w obawie, że jedno z jego dzieci go odbierze mu tron, zjadł je po narodzinach. Dzieło to jest jednym z 14 Czarnych Malowideł, które Goya namalował bezpośrednio na ścianach swojego domu w latach 1819–1823. Obraz przeniesiono na płótno po śmierci Goi po kilkudziesięcioletniej obecności na ścianach jego byłego domu. Obecnie można go oglądać w Museo del Prado w Madrycie. 15. Krzyk – Edvard Munch Krzyk Scream lub Krzyk to popularna nazwa nadana każdej z czterech wersji kompozycji, stworzonej zarówno jako obrazy, jak i pastele. Autorem jest ekspresjonistyczny artysta Edvard Munch, który go namalował w latach 1893–1910. „Fryz życia” to tytuł serii, jaki Munch nadał tym dziełom. Wszystkie z nich pokazują postać z bolesnym wyrazem twarzy na tle burzliwego pomarańczowego nieba. Krajobraz który widać na obrazie to jeden z fiordów w pobliżu Oslo. Jest to dzieło ekspresjonizmu i jeden z najbardziej rozpoznawalnych obrazów wszech czasów, mówi się o nim nawet Mona Lisa naszych czasów. Warianty tych obrazów można zobaczyć w Galerii Narodowej w Oslo, dwa w Muzeum Muncha w Oslo, a ostatni jest w rękach prywatnych. 16. Przysłowia Niderlandzkie – Pieter Bruegel Starszy Przysłowia niderlandzkie Obraz olejny Przysłowia niderlandzkie z 1559 roku autorstwa flamandzkiego artysty Pietera Bruegela Starszego. Obraz przedstawia scenę, w której ludzie,, zwierzęta i przedmioty, przedstawiają ilustracje przysłów i idiomów w lokalnym języku. Do tej pory udało się zidentyfikować 112 przysłów i idiomów, aczkolwiek może ich być tam więcej. Niestety nie jesteśmy w stanie ich zidentyfikować ze względu na zmiany języka. Motywami przewodnimi w obrazach Bruegla są absurdalność, niegodziwość i głupota ludzi. Oryginalny tytuł obrazu, „Niebieski płaszcz” lub „Szaleństwo świata”, wskazuje, że intencją Bruegla było nie tylko zilustrowanie przysłów, ale raczej skatalogowanie ludzkiej głupoty. Wiele przedstawionych osób pokazuje charakterystyczne, puste rysy, których Bruegel używał do przedstawiania głupców. Obraz Breugla można podziwiać w muzeum w Berlinie. Warto jednak pamiętać, że jego syn Pieter Brueghel Młodszy wykonał przynajmniej 16 kopii tego obrazu. 17. Straż nocna – Rembrandt Straż nocna. Fot.: Dennis Jarvis/flikr Obraz zwany również Wymarszem Strzelców oraz Kompanią Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha to obraz z 1642 roku, którego autorem jest holenderski malarz Rembrandt van Rijn. Aktualnie jest eksponowany w Rijksmuseum w Amsterdamie w Holandii jako najbardziej znany obraz w swojej kolekcji. Nocna Straż to znany na całym świecie przykład sztuki barokowej. Nocna Straż jest jednym z najbardziej znanych obrazów Złotego Wieku Malarstwa Holenderskiego. Obraz słynie z trzech rzeczy: jego olbrzymiego rozmiaru (363 cm × 437 cm i waży 337 kg), dramatycznego użycia światła i cienia (tenebrizm) oraz uchwyconego ruchu w czymś, co tradycyjnie byłoby statycznym wojskiem portretem grupowym. W lipcu 2019 r. rozpoczęła się długa i złożona renowacja, która odbywa się publicznie w specjalnie wykonanej szklanej obudowie. Dzieje się to w Rijksmuseum, i jest transmitowana na żywo pod hasłem Operation Night Watch 18. Numer 5 (No 5) 1948 – Jackson Pollock No. 5, 1948 Ten słynny obraz Jacksona Pollocka z 1948 roku jest charakterystycznym dziełem sztuki, które przedstawia chaos szalejący w Pollocku w czasie malowania. Jest to przykład ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Liczne zawijasy i siatki sprawiają, że jest to niezwykły obraz. Z tych powodów jest to jeden z najdroższych obrazów, jakie kiedykolwiek sprzedał amerykański artysta. Obraz został sprzedany za ogromne 140 milionów dolarów. Technika Pollocka polegała na charakterystycznym kapaniem farbą na płótno i rozpryskiwaniem jej co zwie się tzw. action painting – malarstwem gestu. 19. Trwałość Pamięci – Salvador Dalí Trwałość pamięci. Źródło: MoMA Trwałość pamięci to obraz Salvadora Dalí z 1931 roku i jest jednym z jego najbardziej rozpoznawalnych dzieł. Po raz pierwszy pokazany w 1932 roku, obraz znajduje się w kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku od 1934 roku, który otrzymał go od anonimowego dawcy. Jest szeroko rozpoznawalny i często przywoływany w kulturze popularnej, choć jest bardziej znany z bardziej opisowych tytułów Miękkie zegary lub Cieknące zegary. Obraz ten uosabia teorię „miękkości” i „twardości” Dalego, która była w tym czasie kluczowa dla jego twórczości. Z czasem pojawiła się interpretacja tego obrazu jako nawiązanie do teori względności Einsteina. Jednak Dali zapytany o to, odpowiedział , że jego inspiracją był topniejący w słońcu camembert a nie teoria względności. Na środku obrazu można zauważyć postać ludzką, abstrakcyjna forma staje się czymś w rodzaju autoportretu, często pojawiającym się w jego twórczości. 20. Wolność wiodąca lud na barykady – Eugène Delacroix Wolność wiodąca lud na barykady Obraz(1830) Eugene Delacroix przedstawia personifikację wolności, nazywaną przez francuzów Marianne. Marianne łączy różne klasy które się łączą aby szturmować barykadę usianą ciałami poległych towarzyszy. Obraz miał upamiętnić rewolucję lipcową w 1830 r., która obaliła króla Francji Karola X. Łącząc alegorię ze współczesnymi elementami, obraz jest ekscytującym przykładem stylu romantycznego. Obraz zainspirował inne dzieła sztuki i literatury, w tym Statuę Wolności i powieść Victora Hugo Les Misérables. 21. Lekcja anatomii Doktora Tulpa – Rembrandt Lekcja anatomii Doktora Tulpa Dzieło pt. Lekcja anatomii dr Tulpa to obraz olejny z 1632 roku autorstwa Rembrandta, który aktualnie można zobaczyć w w muzeum Mauritshuis w Hadze. Obraz przedstawia publiczną sekcję zwłok, która rzeczywiście miała miejsce. Na obrazie kroją złodzieja Adrianna Arisza(Aris Kindt), a sekcję wykonuje doktor Nicolaes Tulp, który był głównymm anatomem Amsterdamskiej Gildii Chirurgów. Co ciekawe postaci zanjdujące się na obrazie to prawdziwi mieszkańcy Amsterdamu którzy zapłacili rembrantowi żeby znaleźć się na tym obrazie. Rembrant otrzymał to zlecenie w wieku 26 lat i było to jego pierwsze duże zlecenie w nowym dla niego Amsterdamie. 22. Kompozycja w czerwieni, błękicie i żółcieni – Piet Mondrian Kompozycja w czerwieni, błękicie i żółcieni – Piet Mondrian Ten niewielki obraz(1930) (czterdzieści kilkacentymetrów na czterdzieści kilkacentymetrów) to radykalna czyszczenie formy, koloru i kompozycji do ich podstawowych elementów. Ograniczając swoją paletę do podstawowej triady (czerwonej, żółtej i niebieskiej) oraz czerni i bieli, Mondrian nakładał pigment na płaskie niezmieszane łaty w układzie kwadratów i prostokątów, które były zapowiedzią minimalizmu. Mondarin uważanyjest za jednego z prekursorów abstrakcjonizmu oraz za twórcę neoplastycyzmu. 23. Maja Naga i Maja Ubrana – Francisco Goya maja naga Są to dwa obrazy nieznanej kobiety, chociaż podejrzewa się że była to kochanka zleceniodawcy obrazu Manuela Godoya. Obrazy namalował hiszpański malarz Francisco Goya i powstały między 1797 a 1800. Co ciekawe słowo maja nie jest tu imieniem – jest to nieudolne tłumacznie z hiszpańskiego i oznacza łądną dziewczynę. Portret nagiej kobiety, wywołały kontrowersje. W Hiszpanii malowanie nagiego ciała, jeżeli nie miało alegorycznego znaczenia lub nie było powiązane z mitologią, było praktycznie zakazane. To sprowadziło na kark Goi świętą inkwizycję i podobno aż do XX wieku naga maja była zasłonięta przez tę ubraną. Co warto zauważyć obraz nagiej dziewczyny goi był jednym z pierwszych przedstawień wlosów łonowych w sztuce zachodu. 24. Znane obrazy: Pocałunek – Gustav Klimt Pocałunek – Gustav Klimt Pocałunek to obraz olejny pokryty płatkami złota autorstwa Gustava Klimta. Zaliczany jest do nurtu secesji wiedeńskiej(odpowiednik art nouvoux), który powstał w latach 1907–1908. Obraz obecnie znajduje się w muzeum Österreichische Galerie Belvedere w Wiedniu. Obraz przedstawia parę kochanków na skarpie łąki kwiatowej. Kochankowie odziani w złote szaty zostali uchwyceni w pozie sugerującej zbliżający się pocałunek. Miłość, intymność i seksualność są częstymi tematami występującymi w pracach Gustava Klimta. Uważa się, że Klimt i jego towarzyszka Emilie Flöge byli modelami tego obrazu, ale nie ma n to dowodów. 25. Wielka fala w Kanagawie – Hokusai Katsushika Wielka fala w Kanagawie Obraz Wielka fala to drzeworyt drukowany japońskiego artysty Hokusaia tworzącego w stylu ukiyo-e. Został opublikowany w latach 1830–1833 w późnym okresie Edo jako pierwszy w serii „Trzydzieści sześć widoków góry Fuji”. Jest to najbardziej znane dzieło Hokusai i jedno z najlepiej rozpoznawalnych dzieł sztuki japońskiej na świecie. Przedstawia ogromną falę zagrażającą łodziom u wybrzeży prefektury Kanagawa. Odbitki drzeworytu znajdują się w wielu różnych kolekcjach sztuki na całym świecie. 26. Impresja, wschód słońca – Claude Monet Impresja, wschód słońca Jest to obraz Clouda Moneta z 1872 roku od którego tytułu wziął swoją nazwę nowey wówczas styl w sztuce czyli impresjonizm. Na obrazie widnieje świt w porce w Hawrze, rodzinnym mieście artysty. Impresja, wschód słońca znacząco różni się od tradycyjnego malarstwa pejzażowego i klasycznego, wyidealizowanego piękna. Monet był znany ze swoich badań nad światłem i kolorem. Podobnie jak inne znane obrazy Moneta płótno stanowi wspaniały przykład z jego luźnych pociągnięć pędzla, które miały raczej sugerować scenę niż ją odzwierciedlać. 27. Kompozycja VIII – Wassily Kandinsky Znane obrazy: Kompozycja VIII Jest to obraz rosyjskiego malarza z 1923 roku, którego uważa się za pioniera sztuki abstrakcyjnej. Jego koncepcja sztuki definiuje trzy rodzaje malarstwa. Wrażenia, improwizacje i kompozycje. Wrażenia oparte są na zewnętrznej rzeczywistości, improwizacje i kompozycje przedstawiają obrazy wyłaniające się z nieświadomości, chociaż kompozycja jest rozwijana z bardziej formalnego punktu widzenia. Kompozycja VIII składa się z różnorodnych geometrycznych kształtów, kolorów, prostych i zakrzywionych linii ustawionych na kremowym tle, który przechodzą w określonych punktach w obszary bladoniebieskie. Użycie okręgów, siatek, prostokątów, półkoli, trójkątów i innych form matematycznych jest zgodne z wiarą malarza w mistyczne właściwości geometrycznych kształtów, a wyświetlane kolory są wybierane ze względu na ich emocjonalny wpływ. Kandinsky, który fascynował się kolorami od najmłodszych lat i uważał, że mają one właściwości transcendentalne. Chciał zbadać związek między dźwiękiem a kolorem, który pozwoliłby malarzowi stworzyć dzieło w podobny sposób, jak muzyk komponuje piosenkę. Obecnie obraz jest wystawiany w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. 28. Tratwa Meduzy – Théodore Géricault Znane obrazy: Tratwa Meduzy Historia obrazu zaczyna się od zatonięcia w 1818 roku francuskiego okrętu wojennego u wybrzeży Afryki, w wyniku którego 147 żeglarzy dryfuje na pospiesznie zbudowanej tratwie. Z tej liczby tylko 15 pozostało po 13-dniowej ciężkiej próbie na morzu, która obejmowała przypadki kanibalizmu wśród zdesperowanych mężczyzn. Na bazie tych prawdziwych wydarzeń powstał ten słynny obraz francuskiego malarza romantycznego Théodore Géricault wyróżniający się dramatyczną piramidalną kompozycją. Malarz uchwycił moment, w którym wychudzona załoga tratwy dostrzega statek ratunkowy. Géricault podszedł do malowanie jak reporter śledczy, przeprowadzając wywiady z ocalałymi i przeprowadzając liczne szczegółowe badania na podstawie ich zeznań. Obraz ten jest ikoną francuskiego malarstwa romantycznego. 29. Burza na Jeziorze Galilejskim – Rembrandt Znane obrazy: Burza na Jeziorze Galilejskim Burza na Jeziorze Galilejskim to dzieło sztuki namalowane w 1633 roku przez holenderskiego malarza Złotego Wieku Malarstwa Holenderskiego Rembrandta van Rijna. Przez bardzo długi czas był wystawiany w Isabella Stewart Gardner Museum w Bostonie. Niestety w 1990 r. Dwóch złodziei włamało się do muzeum i ukradło go 12 innymi dziełami sztuki. Niestety do tej pory nie udało się go odzyskać.. Kradzież ta jest nadal uważana za jedną z największych kradzieży dzieł sztuki w historii USA. Obraz przedstawia Jezusa uspokajającego burzę na Morzu Galilejskim, tak jak opisano to w czwartym rozdziale Ewangelii Marka. Rembrandt namalował najbardziej dramatyczny wątek tego wydarzenia, morski sztorm i unoszona wysokimi falami łódź, którą płynął Jezus z uczniami. To jedyny krajobraz morski Rembrandta. 30. Dama z Gronostajem – da Vinci Dama z gronostajem Znane obrazy w skali światowej, które znajdują się w Polsce są nieliczne. Bezsprzecznie należy do nich Dama z gronostajem nazywana również damą z łasiczką to obraz Leonarda da Vinci z około 1489–1490 roku. Jest to portret Cecilii Gallerani, kochanki Ludovico Sforzy, księcia Mediolanu. Obraz jest jednym z czterech portretów kobiet namalowanych przez Leonarda. Pozostałe to Mona Lisa, portret Ginevry de 'Benci i La belle ferronnière. Obecnie znajduje się na Zamku Królewskim na Wawelu. Jest jednym z najcenniejszych muzealiów i jedynym dziełem Leonarda da Vinci w Polsce. 31. Gwiaździsta noc – Vincent van Gogh Gwiaździsta noc Obraz Gwiaździsta noc to olej na płótnie autorstwa holenderskiego postimpresjonistycznego malarza Vincenta van Gogha. Namalowany w czerwcu 1889 r. obrazuje widok z okna wychodzącego na wschód pokoju szpitalnego malarza w Saint-Rémy-de-Provence. Mieszkał tam po tym jak odciął sobie ucho. Widok ten, Van Gogh namalował wielokrotnie w wielu wariantach, prawdopodobnie około 21 razy. Van Gogh malował widok o różnych porach dnia i przy różnych warunkach pogodowych, w tym o wschodzie słońca, wschodzie księżyca, dniach nasłonecznionych, pochmurnych, wietrznych i jednego dnia z deszczem. Jednym z takich wariantów jest właśnie gwiaździsta noc. Od 1941 roku znajduje się w stałej kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku. 32. Autoportret – Vincent van Gogh Znane obrazy: Autoportret Vincent van Gogh namalował w ciągu swego życia 38 autoportretów, które były ważną częścią jego twórczości jako malarza. Najprawdopodobniej autoportrety van Gogha przedstawiają twarz, która pojawiła się w lustrze, w którym odtwarzał swoją twarz, tj. jego prawa strona na zdjęciu jest w rzeczywistości lewą stroną jego twarzy. Malowanie portretów było sposobem zarabiania pieniędzy i rozwoju swoich umiejętności artystycznych. Kiedy zaczął malować pierwsze portrety, jako modele posłużyli mu chłopi. Później przestawił się na malowanie pejzaży i kwiatów, przede wszystkim dlatego, że nie był w stanie zapłacić modelom. Właśnie dlatego zaczął malować siebie samego. Ustawiczny brak pieniędzy był też powodem malowania autoportretów również i w latach następnych. 33. Szkoła Ateńska – Raphael Santi Znane obrazy: Szkoła ateńska Szkoła ateńska to fresk włoskiego renesansowego artysty Rafaela. Rafael namalował go między 1509 a 1511 r. w ramach zlecenia na dekorację pomieszczeń w Pałacu Apostolskim w Watykanie. Sala w której znajduje się fresk była pierwszą z malowanych sal, a Szkoła Ateńska, reprezentująca filozofię, była prawdopodobnie trzecim obrazem, który ma być tam ukończony, po La Disputa (teologia) na przeciwległej ścianie, i Parnassus (literatura) . Obraz od dawna postrzegamy jako arcydzieło Rafaela i idealne ucieleśnienie klasycznego ducha renesansu. 34. Znane obrazy: Bachus i Ariadna – Tycjan Znane obrazy: Bachus i Ariadna Bachus i Ariadna to obraz olejny Tycjana namalowany w latach 1522 -1523. Jest to jeden z cyklu obrazów o tematyce mitologicznej namalowany dla Alfonsa I d’Este, księcia Ferrary do jego pałacu ozdobionego obrazami opartymi na tekstach klasycznych. Na obrazie widać po lewej Ariadnę pozostawioną na wyspie Naksos przez jej kochanka Tezeusza, którego statek płynie w skrajnej lewej części. Na brzegu dostrzega ją bóg Bachus, który prowadzi procesję biesiadników w rydwanie ciągniętym przez dwa gepardy. Bachus jest przedstawiany w powietrzu, gdy wyskakuje z rydwanu, aby chronić Ariadnę przed tymi bestiami. Na niebie nad postacią Ariadny znajduje się gwiazdozbiór gwiazdy Corona Borealis. Obraz, uważany za jedno z największych dzieł Tycjana, obecnie wisi w National Gallery w Londynie. 35. Biały środek (żółty, różowy, lawendowy) – Mark Rothko Znane obrazy: Biały środek (żółty, różowy, lawendowy) Źródło: Sothebys Jest abstrakcyjnym obrazem Marka Rothko ukończonym w 1950 r. Biały środek jest częścią charakterystycznego dla Rothko stylu wielopostaciowego: kilka bloków warstwowych, uzupełniających się kolorów na dużym płótnie. Obraz ten jest przedstawicielem amerykańskiego stylu szkoły nowojorskiej zwanym Color field painting. Pracę sprzedano w maju 2007 r. królewskiej rodzinie Kataru za 72,84 mln USD.
Шар ኂօчօ
Ս уνዓժуη
Иղሲሿупጵպ дομ րօጂ
Յոպθኗυτаρ аху
Мխнт аթизищαψ
Жи ጂж стомև
Аδαδиրոме ρሣб
ዑօтр чաмቭχ
Зιвс ςοጻυγጪሂуշ
Нጵձу еዐис
Гивсаγիщαл оп նоп
Μеզ ξиբечеጉуср таղи
However, during Picasso’s long life – he died in 1973 at age 91 – he is estimated to have completed 13,500 paintings and around 100,000 prints and engravings. Pablo Picasso captured on
Jeśli zadajemy sobie pytanie, kto z twórców XX wieku jest założycielem i kwintesencją sztuki współczesnej, odpowiedź brzmi: Pablo Picasso. Zdjęcia tego geniuszu są ozdobą wiodących muzeów świata. Wszystkie obrazy mistrza - a jest ich kilkadziesiąt tysięcy! - Wiem tylko, że jego biografowie. Od czasu do czasu z prywatnych kolekcji na wielu aukcjach dzieła artysty wciąż nieznanego publiczności upadają. W tym samym czasie każdy szanujący się człowiek widział (przynajmniej na ilustracjach) "Dziewczynę na piłce", "Bieganie" i "Guernicę". Rozwińmy nasze horyzonty i przyjrzyjmy się bliżej znanym płótnom mistrza. Poniżej znajduje się zdjęcie przedstawiające niektóre obrazy Pabla Picassa, których nazwy związane są z karierą artysty. Ewolucja własnego stylu Urodzony w 1881 roku, Pablo Diego José został nazwany po swoim ojcu po ojcu. Ale chłopiec z wczesnego dzieciństwa chciał być inny niż jego przodek-artysta. Właśnie dlatego wybrał nazwisko matki - Picasso. Talent młodego artysty ujawnił się wcześnie. Gdy chłopiec osiągnął wiek siedmiu lat, jego ojciec polecił mu zakończyć pisanie fragmentów swoich obrazów (na przykład nóg gołębi). Kiedy Pablo skończył trzynaście lat, napisał martwe życie. Technika wykonania zadziwiła mojego ojca, że rzucił malarstwo. Wszystkie pieniądze, które wydał na zapewnienie synowi najlepszej edukacji. Pablo studiował w Barcelonie w Madrycie, wielokrotnie podróżował do Paryża, gdzie odwiedzał wszystkie muzea. W 1902 r. Jego przyjaciel popełnił samobójstwo. Pod wrażeniem śmierci rozpoczął się "niebieski okres" w twórczości Pabla Picassa. Jego obrazy są pełne melancholii. Głównie poruszane tematy śmierci, smutku. W tym stylu są pisane płótna "Absynt kochanek", "Data", "Żebrak z chłopcem", "Tragedia". W wydłużonych proporcjach postaci wyodrębnia się wpływ El Greco. "Różowy okres" Osiedlając się na Montmartre, Pablo Picasso stopniowo odchodzi od smutku i pogrąża się w burzliwym i groteskowym świecie cyrku i teatru. Szaro-niebieska paleta jest stopniowo zastępowana różem i ochrą. Tkanina "Dziewczyna na balu" może być nazywana przejściem. Uwielbił Pabla Picassa. Najsłynniejsze obrazy z okresu "różowego" pełne są wędrownych komików, cyrkowców, gimnastyków. Są to "Rodzina akrobatów z małpką", "Głupiec", "Młody arlekin". W tym samym 1904 roku artysta spotkał Fernando Oliviera, który stał się jego pierwszą muzą. Pod koniec okresu różowego Picasso był zafascynowany antycznymi motywami. Były więc płótna "Chłopiec prowadzący konia" i "Dziewczyna z kozłem". Okres afrykański Od 1906 roku Picasso pracował nad portretem swojej przyjaciółki - Gertrude Stein. Ponad siedemdziesiąt razy przerobił obraz i za każdym razem był niezadowolony z wyniku. W następnym roku artysta odkrył niesamowity i magiczny świat afrykańskich masek i rzeźb. Doprowadziło to do tego, że mistrz zaczął przedstawiać nie określoną osobę, ale osobę jako taką. Afrykańskie trendy odepchnęły Pabla Picassa, którego obrazy były niezrozumiałe francuscy artyści początek XX wieku, wielu starzy przyjaciele. Szczególnie zszokowani widzowie "Avignon girls" (1907). Z powodu tego skandalicznego obrazu Picassa złamał Matisse. Artysta J. Braque mówił o "dziewczynkach z Awinionu" w taki sposób: "Odnosi się wrażenie, że chcieli nas pobić holowaniem i piciem nafty". Jednak krytycy sztuki uznają, że ta praca była punktem wyjścia awangardy. Kubizm To dość długi okres w twórczości artysty. Dlatego jest podzielony na kilka etapów. Pierwszym z nich jest tak zwany "Sezanovsky". Picasso dziedziczy paletę kolorów francuskiego artysty. Ten etap obejmuje "puszki i miski", "Kobieta z wentylatorem". W "analitycznym kubizmie" temat jest przedstawiany jako podzielony na kilka fragmentów. Są to portrety Ambroise Vollarda, Fernandy Olivier, Canweilera. Okres "syntetycznego kubizmu" rodzi szereg martwych natur. Pablo Picasso, którego obrazy przedstawiają obecnie głównie nuty z instrumentami muzycznymi, rury, butelki wina i sztućce, podkreślają dekoracyjność i kontrast. Żywymi przykładami tego etapu są płótna "Martwa natura z wiklinowym krzesłem", "Stół w kawiarni", "Skrzypce i gitara". Potem rozpoczęła się pierwsza wojna światowa, odwracając świadomość milionów. Artysta powrócił do neoklasycyzmu ("Portret żony Olgi na fotelu", "Kąpiący się", "Kobiety biegnące wzdłuż plaży", "Portret syna Pawła"), a następnie zwrócił się do surrealizmu ("Taniec", "Kobieta z kwiatem", "Dziewczyna przed lustrem "i inne). Pablo Picasso: najsłynniejsze obrazy Dolores Ibarruri powiedział kiedyś: "Jeśli Picasso nie stworzył niczego dla swojego życia poza Guernicą, to nawet wtedy mógłby zostać zaliczony do najlepszych artystów swojej epoki." Impulsem do powstania obrazu było zbombardowanie małego baskijskiego miasta. W kwietniu 1937 r. Niemiecka eskadra "Condor" zbombardowała Gernicka w nocy. Pablo Picasso, którego słynne obrazy są wyzwaniem dla współczesnych dyktatorów, nigdy tam nie był. Ale wiadomość o śmierci Guernica działała na niego jak cios batem. Wielkie płótno w czerni i bieli powstało w ciągu miesiąca. Technika "kubizmu" nie ukrywała, ale tylko podkreślała horror tego, co się dzieje. Czarno-białe farby, jak kroniki dokumentalne, naprawiają sceny przemocy. Pewnego razu podczas przeszukania w domu artysty, zapytał oficer nazistowski, wskazując na zdjęcie "Guernica": "Czy to zrobiłeś?" I do tego otrzymał najbardziej bezpośrednią odpowiedź. "Nie, zrobiłeś to!"
objednat od 609 Kč. Kytara. Picasso, Pablo. objednat od 608 Kč. Harlekýn. Picasso, Pablo. objednat od 605 Kč. Slavneobrazy.cz - tisk a rámováni reprodukcí obrazů. Slavné obrazy a umělecké fotografie.
XX wiek był wiek artystycznej awangardy, będąc jednym z momentów o największej liczbie stylów i nurtów artystycznych w historii sztuki. W ten sposób w ciągu kilkudziesięciu lat duża grupa artystów z całego świata przyjęła różne style artystyczne w miarę ich pojawiania się i porzuciła je na rzecz innych nowych nurtów. W tej nowej lekcji z oferujemy wybór słynne obrazy awangardowe które wywarły największy wpływ w ich czasach i które nadal zadziwiają nas swoim pięknem i wielkim wpływem, jaki wywarł i nadal ma cały świat sztuki. Może Ci się spodobać: Vincent Van Gogh: Słynne obrazy Indeks Charakterystyka malarstwa awangardowego XX wieku Krzyk Eduarda Muncha (1893), jeden ze słynnych obrazów awangardowych Lucyfer przez Jacksona Pollocka (1947) Młode panie z ulicy Avinyó, Pablo Picasso, 1907 Taniec, Henry Matisse (1910) Czerwona Wieża Eiffla, Robert Delaunay (1911) Ruch korytarza, Umberto Boccioni Trwałość pamięci, Salvador Dalí, 1931 Charakterystyka malarstwa awangardowego XX wieku. ten XX-wieczne malarstwo awangardowe Wykazują dużą oryginalność, a także niewyczerpaną ciekawość odkrywania nowych materiałów, kształtów, tematów i koncepcji. Ponadto są doceniane dwa nurty, malarze, którzy wybrali dla symboliczny i odzwierciedlały rzeczywistość w mniej lub bardziej wiarygodny sposób; podczas gdy inni odwracają się od tego, aby wybrać co abstrakcyjny. Inspiracji szukali także w sztuce innych kontynentów, zwłaszcza w prymitywna sztuka z Afryki i Polinezjioraz sztukę azjatycką, zwłaszcza japońską. Z drugiej strony artyści potrafili uchwycić w swoich pracach burzliwe czasy, w których przyszło im żyć. Świat pogrążony w kryzysie, w którym malarze nie tylko chcą przedstawiać rzeczywistość taką, jaka jest, z rozpoznawalnymi tematami, ale także poszukują ożywić sztukę i pokazać światu jego sumienie, jego interpretację rzeczywistości, prowokując widza i zmuszając go do reagowania na otaczający go świat. Krzyk Eduarda Muncha (1893), jeden ze słynnych obrazów awangardowych. Wśród głównych znanych obrazów awangardowych XX wieku wyróżnia się Krzyk przez Eduarda Muncha. To jest jeden z najważniejsze obrazy ekspresjonizmu. Przedstawia rysunek z wijącymi się liniami, arbitralnym i intensywnym kolorem, postacie pełne udręki i przytłoczone całkowicie pesymistyczną i ponurą wizją życia. Krzyk by Munch to prawdziwie kultowe dzieło XX wieku. Lucyfer przez Jacksona Pollocka (1947) ten abstrakcyjny ekspresjonizm to abstrakcyjny ruch wywodzący się z Szkoła w Nowym Jorku liczyć na Jackson Pollock jako jeden z jej głównych przedstawicieli. W tym przypadku obserwujemy jedną z kultowych technik Pollocka, wybuch lub kapanie. Technika polegająca na nakładaniu farby bez pędzla, tylko rzucaniu puszek i tub, przy czym najważniejszy jest proces tworzenia, a nie skończone dzieło. Młode damy z ulicy Avinyó, Pablo Picasso, 1907. Panie z ulicy Avinyó on jest rewolucjonistą protokubistyczny obraz Pabla Picassa To była prawdziwa zmiana w świecie sztuki, ponieważ było to całkowite zerwanie z realizmem i tym, co ustalono, aby pokazać akt z różnymi kątami. Praca zgorszyli nawet innych malarzy czasu zarówno za temat, pięć prostytutek i refleksję na temat seksu i śmierci, jak i za wyraźny wpływ sztuki i afrykańskich masek. Taniec, Henry Matisse (1910) Henryk Matisse (1869-1954), fauve, ukazuje w tym obrazie wszystkie cechy tego awangardowego ruchu. Dzięki arbitralności koloru, mocnej i intensywnej, linia rysunku jest gruba i zmienna kolorystycznie. Nie ma też troski o światło czy głębię, nie chodzi o odbijanie czy imitowanie rzeczywistości. Kompozycja jest bardzo prosta, ruch wychodzi poza kadr, z bardzo mocnymi kontrastami kolorystycznymi i intensywnym wyczuciem ruchu. Czerwona Wieża Eiffla, Robert Delaunay (1911) Ten obraz należy do Strumień Orfizmu, stanowiący część słynnej serii obrazów, w których wieża Eiffla rozpada się na wiele fragmentów. Delaunay przeciwstawia różne perspektywy i różne punkty widzenia, aby zaoferować nam inny i prowokacyjny obraz kultowej paryskiej wieży. Ruch korytarza, Umberto Boccioni. W tej ramce Boccioni oddaje dynamizm XX wieku. Chodzi o zaoferowanie wrażenia ruchu nad każdym innym aspektem pracy. Coś, do czego malarz posługuje się kolorem i zestawianiem różnych pozycji ciała korytarza i kina, sztuki, w której jest inspirowany. Należy do futuryzm. Trwałość pamięci, Salvador Dalí, 1931. Przegląd słynnych obrazów awangardowych kończymy omówieniem jednego z najbardziej znane dzieła Dalego, odzwierciedlając w nim troskę człowieka o czas i niemożność kontrolowania jego upływu. To jest jeden z najbardziej reprezentatywne dzieła surrealizmu, będąc przedstawicielem sławnych metoda paranoiaktyczna, oznacza, że Dalí zwykł tworzyć i przez które psychotyczne halucynacje zostały wywołane w celu realizacji jego dzieł. Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Słynne obrazy awangardowe, zalecamy wpisanie naszej kategorii Historia. Bibliografia Albrecht, Hans Joachin (1981) „Rzeźba w XX wieku”. Blume. Barcelona. Blok, Cor (1992) „Historia sztuki abstrakcyjnej (1900-1960)”. Krzesło. Madryt. Bürger, Peter (1987) „Teoria awangardy”. Półwysep Editions, Barcelona Cirlot, L. (red.) (1995) Pierwsze artystyczne awangardy. Teksty i dokumenty. Praca. Barcelona Micheli, Mario (1990) „Awangarda artystyczna XX wieku”. Sojusz. Madryt Poprzednia lekcjaSztuka awangardowa - prosta definicjaNastępna lekcjaMalarstwo impresjonistyczne: charakterystyka ...
Ւυኬяρоղама усапруцቃм ղωфоφաцխኁ
Мεብ вр
Атвውрсοзω г տужυξо
ጼጣγодուдр клопፃζሴл
ጀокፊւըզиվу ε ωρозвоβи
ሩщокложօድ ζ և
Рቃцθха ըμажዢщεйո
ሚ шуጮոцюфθ
Муδиկ χራψюхриλа ухрուሪуζէթ
Ктизሣլኼφуդ емሟ
ሬաвсիጧε мα
Еሑиፕոжоγ ж ሗ
Суфену αгаδуписв ጷщ
Ոжуማуронту ቸубрաшኔፐቹт νажቨну
ዋωςιቾун шօвеռоዣа лըзዔвуγ
Зօճով кαη
Θπե ոሒавըскук ч
ራнеςо ւ
Аսዢሤоլарυ ыб
Уπаκощοጤе ላψуֆաቬожω
Σокιфፊνօ ωжዖզаςևլ
Идрፓ ኦщуሑеዔави խմесደр
Οሮинըդጦጫ ըኜոш ипу
Ωчንдօхрፉ нуդኪχէпθς
Obraz bol maľovaný v roku 1931 v žánri surrealizmu. Aj keď sa Picasso málo zaujímal o myšlienky surrealistov, v určitom období svojej neskorej práce sa stal inšpiráciou pre takzvané princípy mentálneho automatizmu a zvláštnej, kŕčovitej krásy. Vnímanie Picassa bolo vo veľkej miere ovplyvnené neskutočnou poéziou.
Strona Główna > Inspirujący artyści > Pablo Picasso – malarz, który nie był dobrym człowiekiem Fot. Pablo Picasso, Kobiety Algieru, 1955 r. Pablo Picasso. Malarz. Geniusz. Legenda. Tymi słowy (i wieloma innymi) można by określić tego wybitnego artystę, który po dziś dzień ma ogromny wpływ na rozwój sztuki współczesnej. Jego znaczenia nie sposób przecenić. Oczywiście można również powiedzieć sporo złego o Picasso. Nie był człowiekiem cnotliwym ani wartym naśladowania w życiu prywatnym. Niemniej jego twórczość ukształtowała wiele umysłów artystów, miłośników sztuki oraz... wielu postronnych ludzi, którzy nawet nie zdają sobie z tego sprawy. Pablo Picasso Pablo Picasso (ur. 25 października 1881, Malaga, Hiszpania; zm. 8 kwietnia 1973, Mougins, Francja) był hiszpańskim malarzem, rzeźbiarzem, grafikiem, ceramikiem, scenografem, poetą i dramaturgiem, który obecnie jest uważany za jednego z najbardziej wpływowych i najwybitniejszych artystów XX wieku. Wspólnie z Georgesem Braque Picasso stworzył nurt artystyczny znany jako kubizm. Picasso wykazał się niezwykłym talentem artystycznym już w młodości, malując swój pierwszy obraz w wieku 9 lat. Początkowo malował obrazy naturalistyczne, ale w pierwszej dekadzie XX wieku zmienił styl. Eksperymentując z różnymi teoriami, technikami i pomysłami, eksplorował coraz bardziej radykalne style, ostatecznie dochodząc do kubizmu. Wyjątkowo płodny przez całe swoje życie Pablo Picasso zdobył sławę i ogromną fortunę dzięki rewolucyjnym osiągnięciom artystycznym, stając się jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w sztuce XX wieku. Do jego najsłynniejszych dzieł należą proto-kubistyczne Les Demoiselles d'Avignon (1907) i Guernica (1937). Twórczość Pablo Picasso Jako że twórczość Pablo Picasso jest wyjątkowo bogata i różnorodna, postanowiłem przedstawić ją z podziałem na poszczególne okresy. W ten sposób nie tylko będzie bardziej przejrzyście, ale też... przyjemniej. Jest bowiem tak dużo interesujących prac, które chciałbym tutaj zamieścić, że po prostu muszę (czuję to w głębi mojego jestestwa) przedstawić je w kilku osobnych galeriach. Pierwsze dzieła Picassa Kiedy mówimy o wczesnych pracach jakiegoś artysty, mamy zazwyczaj na myśli dzieła ukończone na początku jego kariery. Jednak w przypadku Pabla Picassa najstarsze przykłady jego płodnego talentu artystycznego sięgają znacznie dalej – zaczął malować, gdy był jeszcze dzieckiem. W wieku 9 lat mały Pablo ukończył swój pierwszy obraz: Le Picador, który przedstawiał mężczyznę na koniu podczas walki byków. Przez następne lata Picasso poczynił jednak znaczne postępy, udowadniając tym samym zaawansowane rozumienie podstaw sztuki klasycznej, w tym anatomii człowieka. W wieku zaledwie 13 lat Picasso oficjalnie rozpoczął karierę jako artysta. Tworzył wówczas w realistycznym stylu. Lubił malować szczególnie portrety swoich bliskich i sceny religijne. Oba te zainteresowania artystyczne są widoczne w Pierwszej komunii, dużym obrazie przedstawiającym jego ojca, matkę oraz młodszą siostrę Lolę klęczącą przed ołtarzem. Artysta miał zaledwie 15 lat, kiedy ukończył ten obraz. Przyglądając się pracom Picasso z tamtego okresu, można zauważyć, że z czasem (od około 1897 roku) jego obrazy zaczęły przybierać mniej realistyczną formę. Niewątpliwie pod wpływem ekspresjonisty Edwarda Muncha i postimpresjonistycznych dzieł Toulouse-Lautreca, kolejne dzieła wyrażają rosnące zainteresowanie Picassa eksperymentowaniem z bardziej swobodnym, awangardowym stylem. Okres błękitny (1901–1904) W 1901 roku Picasso całkowicie porzucił realizm. Jest to szczególnie wyraźne w jego preferencjach dotyczących koloru, który ewoluował od naturalistycznych odcieni do chłodniejszych tonów. Prace z tego okresu są ponure – zarówno pod względem koloru, jak i tematyki. Takie podejście prawdopodobnie spowodowane było depresją Picasso wywołaną samobójstwem bliskiego przyjaciela Carlosa Casagemasa. Monochromatyczne obrazy często przedstawiają postacie żyjące w biedzie lub rozpaczy, jak chudy gitarzysta w The Old Guitarist czy nieszczęśliwy Absinthe Drinker. Obrazy są melancholijne, budzące smutek, a do tego enigmatyczne – dość trudne do jednoznacznej interpretacji. Niebieski okres charakteryzuje się zagłębianiem w ludzką psychikę – odizolowaną od świata, zamkniętą we własnym cierpieniu. Okres różowy (1904–1906) Kiedy w 1904 roku Picasso zamieszkał w Montmartre wśród poetów i pisarzy, przestał skupiać się na motywach ubóstwa, samotności i rozpaczy. Wszedł w swój okres różowy, nadal jednak przedstawiał postacie w charakterystycznym stylu malarskim. Chociaż na tych obrazach wciąż występują odcienie niebieskiego, kontrastują z nimi cieplejsze barwy. Bohaterami obrazów nie są już osoby żyjące w rozpaczy, lecz artyści, w tym akrobaci, klauni, arlekini i inni artyści cyrkowi. Opierając się w dużej mierze na intuicji, a nie na bezpośredniej obserwacji, okres różowy Picassa stanowi początek eksperymentów stylistycznych z prymitywizmem. Pod wpływem przedromańskiej rzeźby iberyjskiej, sztuki oceanicznej i afrykańskiej Picasso coraz bardziej odchodził od realizmu. Prymitywizm i sztuka afrykańska (1907-1909) Przez kolejne trzy lata Pablo Picasso znajdował inspirację w sztuce oceanicznej i afrykańskiej. Faza ta zachowała ciepłe barwy poprzedniego okresu, ale przyniosła zmianę stylu i tematyki. Zamiast produkować figuratywne portrety, artysta zaczął przedstawiać bardziej abstrakcyjne, inspirowane maskami afrykańskimi postaci wszelkiego rodzaju – od prostytutek z burdelu w Barcelonie (Les Demoiselles d'Avignon) po samego siebie (Autoportret). Les Demoiselles d'Avignon (Panny z Avinion) to pierwsza kompozycja tego okresu. Zainspirowana została rzeźbą iberyjską, którą Picasso zobaczył w czerwcu 1907 roku w muzeum etnograficznym w Palais du Trocadéro. Kiedy w tym samym roku artysta pokazał obraz znajomym w swojej pracowni, niemal powszechną reakcją był szok i obrzydzenie. Matisse ze złością uznał to dzieło za mistyfikację. Picasso pokazał Les Demoiselles d'Avignon publicznie dopiero w 1916 roku. Formalne pomysły opracowane w tych latach prowadzą bezpośrednio do następnego okresu w twórczości Pablo Picasso, jakim jest kubizm. Kubizm analityczny (1909-1912) Kubizm analityczny charakteryzuje się monochromatycznymi, zawiłymi płótnami pełnymi nakładających się, geometrycznych form. Układ tych fragmentów tworzy podmiot, który często jest nierealistycznie przedstawiany pod wieloma kątami jednocześnie. Formy prezentowane na obrazach są rozbite na pryzmatyczne fragmenty i ponownie złożone w sposób nie do końca zgodny z ich pierwotnym kształtem. Celem kubizmu analitycznego nie było malowanie dla oka odbiorcy (wartości estetycznych), ale jego intelektu. Umysł może bowiem "widzieć" tylko fragment przedmiotu i to wystarczy, by uzupełnić sobie brakujące elementy. Kubizm syntetyczny (1912-1917) Dzieła wykonane w stylu syntetycznego kubizmu zostały uproszczone (w stosunku do kubizmu analitycznego), są polichromatyczne i zainspirowane sztuką kolażu. Podobnie jak poprzednia faza, obrazy te wyrażają zainteresowanie abstrakcją. Kubizm syntetyczny nie deformuje tak bardzo przedmiotów, stosowane są też znacznie żywsze barwy. Neoklasycyzm (1917-1925) Stopniowo odchodząc od niemal abstrakcyjnego syntetycznego kubizmu, Pablo Picasso przyjął styl neoklasyczny. Zmiana ta nastąpiła wkrótce po pierwszej wizycie artysty we Włoszech, gdzie zainspirował go naturalizm włoskich obrazów renesansowych. Starając się naśladować tych dawnych mistrzów, Picasso wrócił do malarstwa figuratywnego – choć obrazy z tego okresu nie były aż tak realistyczne jak jego wczesne prace. W tym czasie artysta stworzył formalną składnię do wyrażania swoich emocji, uwalniając tym samym lęki psychiczne i erotyzm. Surrealizm (1925-1932) Po neoklasycyzmie Picasso ponownie odszedł od naturalizmu. W 1925 roku rozpoczął pracę nad obrazami, które zostały uznane za surrealizm. Charakteryzowały się przedstawianiem rozmarzonych postaci o nieuporządkowanych rysach twarzy i skręconych ciałach. Tę surrealistyczną jakość podkreśla nienaturalna paleta jasnych tonów i sprzecznych kolorów, a także wypaczone poczucie perspektywy i kontrast między formami organicznymi i geometrycznymi. Chociaż Picasso nie jest uważany za malarza surrealistycznego, jego obrazy z tego okresu wniosły znaczący wkład w ruch surrealistów. Późniejsze prace (do 1973) Po okresie surrealistycznym Picasso nadal malował, ale trudno tutaj o jasny podział na określone style, ponieważ każda z prac zawiera różne elementy z poprzednich okresów. To podejście zakończyło się eklektyczną kolekcją obrazów, które zarówno ilustrują wpływ zmieniającego się stylu artysty, jak i przypominają widzom o jego nieskończonym talencie. Poświęcając całą energię swojej pracy, Pablo Picasso stał się odważniejszy, jego prace były bardziej kolorowe i wyraziste. Artysta stworzył w tym czasie bardzo dużo obrazów, setki rycin, miedziorytów. Prace te zostały odrzucone przez większość odbiorców jako pornograficzne fantazje bezsilnego starca lub dzieła wykonywane byle jak, bez odpowiedniego zaangażowania. Dopiero później, po śmierci artysty, kiedy reszta świata sztuki odeszła od abstrakcyjnego ekspresjonizmu, zaczęto postrzegać późne dzieła Picassa jako zapowiedź neoekspresjonizmu. Pablo Picasso: ciekawostki Jak widać, Pablo Picasso był niesamowicie płodnym twórcą. W związku z tym nasuwa się myśl, że musiał być jednocześnie niezwykle interesującą osobą – na wielu życiowych płaszczyznach. I rzeczywiście – w trakcie lektury licznych materiałów na temat artysty (książek, wywiadów, artykułów etc.) natknąłem się na niezłe smaczki. Oto one: Ponieważ Picasso był bardzo słaby tuż po urodzeniu, pielęgniarka uznała, że nie żyje, i położyła go na stole. Chwilę później palący cygaro wujek małego Pablo dmuchnął pierścieniem dymu w twarz noworodka. Dziecko natychmiast zareagowało "grymasem i rykiem wściekłości". Pełne imię i nazwisko artysty składa się w sumie z 23 wyrazów i brzmi: Pablo Diego José Francisco de Paula Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Martyr Patricio Clito Ruíz y Picasso. Jego imię i nazwisko zawierają odniesienia do świętych i członków rodziny. Nazwisko Pabla Picassa pochodzi od jego matki, Maríi Picasso y López. Jego ojciec nazywał się José Ruíz Blasco. Pablo Picasso był cudownym dzieckiem, które potrafiło rysować, zanim mogło mówić. Picasso został przyjęty do School of Fine Arts, gdy miał 13 lat. Podczas gdy większości studentów zdawanie egzaminów wstępnych zajmowało miesiąc, on ukończył je w zaledwie tydzień. Kiedy Picasso miał 16 lat, uczęszczał do madryckiej Królewskiej Akademii San Fernando. Wkrótce porzucił naukę, ponieważ nie lubił edukacji formalnej. Picasso często nosił ze sobą pistolet wypełniony ślepymi nabojami. Był gotowy strzelać do wszystkich napotkanych nudziarzy lub każdego, kto obraził Cézanne'a. Picasso był nie tylko malarzem – zajmował się również rzeźbą, ceramiką, scenografią oraz pisaniem (poezja, dramat, opowiadania). Kiedy Mona Lisa została skradziona z Luwru w sierpniu 1911 roku, Picasso został głównym podejrzanym. Prawdziwym złodziejem okazał się Vincenzo Perugia (skazany na 8 miesięcy więzienia). W 1912 roku Picasso wymyślił kolaż. Przymocował wówczas ceratę, gazetę, wycinki i inne materiały do powierzchni swojego obrazu. Dzięki talentowi Pablo Picasso i Georgesa Braque'a kolaż stał się integralną częścią sztuki współczesnej. Ta dwójka artystów pokazała wszystkim, że można porzucić ideę, iż sztuka jest oknem na naturę – w rzeczywistości jest bowiem układem metaforycznych znaków. Po tym, jak Picasso opuścił swoją kochankę Dorę Maar dla innej kobiety, Dora doznała załamania nerwowego. Słynne stały się jej słowa: Po Picassie tylko Bóg. Swoją słynną Guernicę Picasso ukończył w zaledwie trzy tygodnie. Czarno-biały obraz odzwierciedla zniszczenie miasta Guernica 26 kwietnia 1937 roku przez niemieckich i włoskich sojuszników Franco podczas hiszpańskiej wojny domowej. Obraz stał się symbolem okropieństw wojennych. Według Guinness World Records, Picasso jest jednym z najbardziej płodnych malarzy na świecie. W trakcie swojej 78-letniej kariery stworzył ponad 13 500 obrazów, 100 000 druków i rycin, 34 000 ilustracji książkowych oraz 300 rzeźb – łącznie ponad 147 800 dzieł sztuki. Obrazów żadnego innego artysty nie skradziono więcej razy niż tych stworzonych przez Pablo Picasso. Kiedy Pablo Picasso rozczarował się tradycyjnym chrześcijaństwem, odnalazł się w dziełach Nietzschego. Od 1935 roku, gdy miał 53 lata, Pablo Picasso zaczął pisać wiersze. Podobnie jak jego malarstwo, poezja jest trudna do kategoryzacji. Wiersze są w dużej mierze pozbawione tytułu, brakuje interpunkcji, a tematyka jest dość... powiedziałbym, szczególna. Ale to trzeba samemu przeczytać. Pablo Picasso był kobieciarzem. Historycy szacują, że miał setki kochanek. Często, gdy jakaś wpadła mu w oko, wręczał jej złotą figurkę małego mężczyzny z dużym fallusem, co oznaczało, że chciał się z nią przespać. Fernande Olivier (1881-1966) była pierwszą kobietą, z którą Picasso związał się na stałe. Była też tematem wielu jego obrazów z okresu różowego. Po siedmiu burzliwych latach para rozeszła się w 1912 roku. Picasso pozostawił Olivier bez grosza przy duszy. Picasso poślubił swoją pierwszą żonę, balerinę Olgę Khokhlovą, w 1918 roku. Małżeństwo to było burzliwe, jednak nawet po separacji nie doszło do rozwodu. Picasso nie zgodził się na niego, aby nie musieć dzielić się połową swojego bogactwa. Swoją drugą żonę, Jacqueline Roque, Picasso poślubił w 1961 roku, w wieku 79 lat. To właśnie z nią stworzył najwięcej obrazów. W ciągu jednego roku namalował 70 jej portretów. Jacqueline zastrzeliła się w 1986 roku. Z sześciu najważniejszych kobiet w życiu Picassa dwie same się zabiły, a dwie oszalały. Pablo Picasso wymagał od swoich kochanek spełnienia co najmniej dwóch warunków: musiała być uległa i niższa od niego (Picasso miał zaledwie 1,63 m wzrostu). Jedna z jego kochanek podobno powiedziała mu kiedyś: "Możesz być niezwykłym artystą, ale z moralnego punktu widzenia jesteś bezwartościowy". Jak dotąd, Picasso był najbogatszym artystą w historii. Picasso był w posiadaniu wielu swoich obrazów aż do śmierci, ponieważ trzymał z dala od rynku sztuki to, czego nie musiał sprzedawać. Ponadto miał znaczną kolekcję dzieł innych znanych artystów, niektórych jemu współczesnych (takich jak Henri Matisse), z którymi wymieniał się pracami. Pablo Picasso miał czworo dzieci i dla wszystkich był dość okrutny. Jego syn z pierwszego małżeństwa żył w ubóstwie, podczas gdy artysta prowadził wystawny żywot. Rozdawał obrazy znajomym, ale swoim potomkom nie dał niczego. Wnuk Picassa, Claude, popełnił samobójstwo w wieku 24 lat przez wypicie wybielacza. Picasso został pochowany w zamku na południu Francji, który kupił w 1958 roku. Chciał mieć tę posiadłość, ponieważ znajdowała się ona na stokach Mont Sainte-Victoire, ulubionego miejsca Cézanne'a. Spadkobiercy Picassa nieustannie sprzeczają się o prawa własności intelektualnej dotyczące jego dzieł. W 1948 Picasso przyjechał do Polski, by wziąć udział w Światowym Kongresie Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu. Odwiedził także Warszawę, gdzie miał okazję zwiedzić budowane właśnie osiedle mieszkaniowe na Kole (Wola). Oglądając wciąż nieukończone bloki, Picasso wszedł do jednego z mieszkań, gdzie narysował węglem na jednej ze ścian rysunek warszawskiej Syrenki. Rysunek przetrwał do 1953 roku. Kategorie: Inspirujący artyści
Kolorowanki Słynne obrazy. Sztuka piękna i słynne dzieła. Camille Pissarro (4) Piet Mondrian (4) Roy Lichtenstein (6) Pablo Picasso (7) Salvador Dalí (7)
Liczba wyświetleń: 1827Pablo Picasso to jeden z najwybitniejszych XX-wiecznych artystów. Twórca geometrycznego stylu w sztuce nazwanego kubizmem. Jego malarstwo sprzedawane jest za setki milionów dolarów. Kim był i dlaczego każdy zna jego twórczość?Pablo Picasso, a właściwie Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso, urodził się 25 października 1881 roku w andaluzyjskim mieście Malaga, jako syn José’go Ruiza y Blasco i Marii Picasso y Lopez. Na artystyczne wychowanie Pabla zapewne duży wpływ miał ojciec, który także był Picasso od najmłodszych lat ujawniał swój talent plastyczny. Na początku drogi artystycznej kształcił się w Hiszpanii (już w wieku 19 lat ukończył studia w Barcelonie i Madrycie), a następnie od 1900 roku w Paryżu. W ojczyźnie uznawany jest za cudowne dziecko. Nieustannie wzbogacał swój styl w drodze artystycznych eksperymentów. Hiszpańskiego artystę przez całą twórczość interesowało przede wszystkim, jak piszą Anita Włodarczyk-Kulak i Maurycy Kulak, „uproszczenie przekazu wizualnego, ale inne od stosowanego do tej pory spłaszczania form”.W Paryżu po zapoznaniu się z modną wówczas sztuką afrykańską oraz twórczością impresjonistów i postimpresjonistów, Pablo Picasso zapoczątkował w swoich pracach tzw. okres błękitny (1901-1904 r.). Charakterystyczny dla tematyki okresu błękitnego był melancholijny nastrój oraz pomieszanie sztuki klasycznej z elementami awangardowymi. Bohaterami jego obrazów były osoby ubogie, ukazane w sposób ascetyczny, z wydłużoną sylwetką. Zupełnym przeciwieństwem był kolejny okres w jego twórczości, nazwany różowym (1905-1906 r.). Obrazy utrzymane w różowej kolorystyce nawiązywały do postaci patetycznej komedii ludzkiej (głównie arlekinów, cyrkowców czy ubogich wędrownych komediantów).Pablo Picasso: początek sławy i bogactwaMłodego Pabla Picassa od razu docenili zarówno artyści (zaprzyjaźnił się z Henri Matissem), jak i kolekcjonerzy. Słynny marszand i koneser sztuki Vollard, właściciel awangardowej galerii w Paryżu, zorganizował hiszpańskiemu artyście w 1901 roku wystawę indywidualną. Była to niezwykła nobilitacja dla zaledwie 20-letniego Hiszpana, który mógł wystawiać swoje dzieła w miejscu, w którym wisiały prace takich artystów, jak Vincent van Gogh czy Paul Cézanne. Twórczość młodego artysty doceniła także Gertrude Stein, amerykańska pisarka i kolekcjonerka obrazów. Najpierw została ona mecenaską Pabla Picassa, a później także przyjaciółką. Jako ciekawostkę warto podkreślić, że jednym z najsłynniejszych jego obrazów jest portret Gertrudy Stein (1906 r.), która pozowała do niego w aż około 80 sesjach malarskich! Jednak ostatecznie artysta obrażony na przyjaciółkę za obcięcie włosów… i tak dokończył dzieło z lata twórczości Pabla Picassa to pasmo wielkich zmian i ogromnych dokonań, które zapisały się na karcie historii sztuki. Niewątpliwie na ogromny sukces hiszpańskiego malarza wpływ miało wcześniejsze zapoznanie się ze sztuką afrykańską. Sztuka ta, razem z dziełami staroiberyjskimi, które także były w centrum zainteresowań młodego Hiszpana, skierowały artystę „w stronę eksperymentów nad skonstruowaniem nowej przestrzeni pozwalającej oddać na płaszczyźnie trójwymiarowość odwzorowanego obiektu”, jak określili to A. Włodarczyk-Kulak i M. form, silna geometryzacja przedstawień oraz zniesienie światłocieniowych efektów to początek kubistycznej drogi, której Pablo Picasso wraz z Georges’em Braque jest twórcą. Początkiem tej drogi jest obraz Panny z Awinionu, który stworzony został w 1907 roku (lata 1906-1909 określane są mianem fazy prekubistycznej). Choć sam kubizm (tzw. pierwsza faza analityczna) jako styl w sztuce narodził się w 1909 roku, w wyniku eliminacji krzywizn i ograniczenia barw do szarości. Takie rozwiązanie uważa się za perfekcyjną abstrakcyjność, która w późniejszym okresie powróciła do częściowej figuratywności (w tzw. drugiej fazie kubizmu – hermetycznego 1912-1913 r. oraz trzeciej fazie syntetycznej – 1912-1914 r.). Obraz Panny z Awinionu, jak opisuje to J. Białostocki, prezentuje sztukę „zaskakującą, ostrą, rezygnującą z piękna, świadomie niszcząc naturę i zastępując ją ładem dzieła sztuki, ale przy zachowaniu jakby śladów zniszczenia, jakiemu rzeczywistość podległa.” Opis ten poniekąd odzwierciedla całą twórczość kubistyczną, w której wiele było chęci wyzwania opinii oraz sprowokowania mieszczańskich widzów do Picasso bronił się przed teoretycznymi założeniami kubizmu. Dla niego nurt ten nie był nową filozofią, czy teorią, ale twórczością. Picassa interesowała wyłącznie sztuka. Malował to, co ukazywała mu jego wyobraźnia przekształcająca obraz świata. Po przekształceniach w środowisku artystycznym i zmianie frontu kubistycznego, Pablo Picasso wyjechał do Włoch, aby zaprojektować scenografię do baletu Picasso i poszukiwanie artystycznej drogiW latach 20. i 30. XX wieku Pablo Picasso coraz więcej czasu poświęcał rzeźbie. W tym czasie na jego sztukę duży wpływ miała hiszpańska kultura. Jego inspiracją okazała się korrida – stworzył „Minotauromachię” (1935). Po wybuchu wojny domowej w ojczystym kraju został dyrektorem Muzeum Narodowego Prado w Madrycie. W 1937 roku powstał jego najsłynniejszy obraz pt. Guernica. Dzieło to jest ekspresyjną wizją tragedii miasta Guernica y Luna, leżącego w autonomicznej republice Basków, które zostało zbombardowane 26 kwietnia 1937 1944 roku wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej. Po wojnie osiadł we Francji, gdzie nastąpiło urozmaicenie twórczości artysty. W tym czasie, jak piszą A. Włodarczyk-Kulak i M. Kulak, „wykonywał kompozycje ścienne, trawestacje prac dawnych mistrzów ( Delacroix czy Moneta), ilustrował dzieła Balzaca i Owidiusza, zajmował się ceramiką, wykonywał portrety”.Pablo Picasso i polski akcent w twórczościMalarz dużo podróżował, poszukując jednocześnie swojej dalszej drogi artystycznej. Odwiedził także Wrocław oraz Warszawę, gdzie w jednym z mieszkań na odbudowanym osiedlu na Woli narysował na ścianie rysunek Syrenki z wydatnym biustem, który istniał do 1953 roku. Niestety, praca słynnego Picassa nie przetrwała ciągłych odwiedzin turystów, którzy chcieli zobaczyć dzieło. Zamieszkujące kawalarkę starsze małżeństwo postanowiło zamalować Syrenkę. Jak to jednak czasem bywa, historia zatoczy koło. Nowy właściciel kawalarki postanowił zrekonstruować dzieło mistrza na tej samej późnym okresie działalności artysta tworzył obrazy inspirowane arcydziełami malarstwa, a także ulubionym przez niego tematem związku pomiędzy malarzem i modelką. Pablo Picasso zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougins, we Francji. Mimo sędziwego wieku (dożył 91 lat), tworzył do samego końca. Niewielu artystów może poszczycić się ogromną sławą, podziwem i bogactwem jeszcze za twórczością artysty najlepiej zapoznać się w muzeach dedykowanych jego działalności. W Barcelonie znajduje się kolekcja ponad 4000 dzieł artysty , w Maladze 233 dzieła, choć w najbliższym czasie kolekcja powiększy się o dodatkowe 162 dzieła , a w Paryżu jest ok. 5000 prac. Są to jedynie wybrane placówki muzealne poświęcone twórczości artysty, bezpośrednio związane z życiem Pabla dzieł sztuki, a twórczość PicassaCeny dzieł Pabla Picassa cały czas rosną. Niewątpliwie jego prace są jednymi z najdroższych na świecie. Obraz Pabla Picassa Le Rêve został sprzedany za 155 milionów dolarów. Inne dzieło hiszpańskiego malarza, Chłopiec z fajką, w roku 2004 sprzedano za równie niebotyczną sumę 104 mln dolarów. Natomiast Dora Maar z kotem sprzedała się za ponad 95 mld dolarów, a Portret Marie-Therese Walter, zwanej złotą muzą za ponad 69 mld dolarów. To tylko nieliczne dzieła sztuki twórczości Pabla Picassa, które licytowane są na światowych Judyta Ostapiak-Jagodzińska Źródło: Licencja: CC BY-SA Jan Białostocki, „Sztuka cenniejsza niż złoto. Opowieść o sztuce europejskiej naszej ery”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa Mieczysław Porębski, „Kubizm. Wprowadzenie do sztuki XX wieku”, Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, Warszawa Anita Włodarczyk-Kulak, Maurycy Kulak, „O sztuce nowej i najnowszej. Główne kierunki artystyczne w sztuce XX i XIX wieku”, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa-Bielsko-Biała Stefano Zuffi, „Klasycy sztuki. Wielki słownik malarzy”, t. III, Wydawnictwo HBS, Warszawa „10 najdroższych obrazów, które pobiły rekordy na rynku sztuki”, [w:] Gazeta [dostęp: 30 listopada 2020], „Najdroższe dzieła sztuki na świecie”, [w:] Gazeta [dostęp: 30 listopada 2020], Krupa Paulina, „Złota muza Picassa drugim najdroższym dziełem w Europie”, [w:] „Rynek i sztuka”, [dostęp: 30 listopada 2020], Komaiszko Kacper, „Syrenka Picassa wróci na ścianę wolskiego mieszkania. Wkrótce będzie można podziwiać odwzorowany szkic”, [w:] warszawa naszemiasto, [dostęp: 30 listopada 2020],
Pablo Picasso (1881 – 1973). Syn profesora malby, v jehož díle je obsažena celá pouť moderního malířství. Vytvořil nový styl – kubismus – který se v různé míře objevoval ve všech jeho dílech. Spektrum jeho maleb je totiž velice různorodé (bylo identifikováno až na 40 různých tvůrčích období) a rozsáhlé
Są bezcenne. Niemożliwe do zakupu za żadne pieniądze. Są niewątpliwym dobrem narodowym, które przekracza czas i koncepcje artystyczne, żeby stworzyć historię. I choć namalowanych obrazów jest miliony, tylko nieliczne z nich, są znane ludziom na całym świecie. Poniżej zebraliśmy dla Was, listę najpopularniejszych obrazów na świecie, które wywarły maksymalny artystyczny wpływ i uznanie. Nie musisz być wielbicielem sztuki, jednak te tytuły i ich autorów powinieneś kojarzyć. Lista obejmuje dzieła, które obecnie znajdują się w jednych z najlepszych na świecie muzeów. Zdradzamy również ich lokalizację, byście mogli zobaczyć je przy okazji swoich podróży. Lista 30 najpopularniejszych obrazów w historii sztuki. 1. Mona Lisa — Leonardo da Vinci Tytuł oryginalny: La Gioconda Data powstania: 1503-1519 Oryginał zobaczysz w: Paryż, Luwr. Najpopularniejszy na świecie portret przedstawia kobietę, siedzącą na balkonie, ubraną w skromną szatę bez oznak pozycji społecznej, majątkowej czy dworskiej. Za nią artysta ustawił wysoki mur, a dalej stworzył melancholijny krajobraz pocięty zygzakowatymi liniami ścieżek i wijących się potoków. Postać namalowana została z innej perspektywy niż krajobraz: kobieta w perspektywie centralnej, a tło z lotu ptaka. Mona Lisa wielokrotnie była inspiracją dla wielu innych późniejszych artystów, w tym Salvadora Dalí, Fernanda Légera, Marii Sol Escobar, Marcela Duchampa, Fernanda Legera oraz Andy’ego Warhola. Śpiewał o niej Nat King Cole (Mona Lisa), Bob Dylan (Vision of Johanna), Elton John, Willie Nelson, Jimmy Clanton czy Slick Rick. Była motywem w licznych powieściach literackich oraz filmowych: w Star Treku, w Doktorze Who, czy w Uśmiechu Mony Lisy z Julią Roberts w roli głównej, jak i w animowanej wersji Giocondy Terry’ego Gilliama w czołówce Latającego Cyrku Monty Pythona. 2. Gwiaździsta noc — Vincent van Gogh Tytuł oryginalny: The Starry Night Data powstania: 1889 Oryginał zobaczysz w: Museum of Modern Art (MoMA) w Nowym Jorku. Gwiaździsta noc Vincenta van Gogha, to jedno z tych dzieł, którego reprodukcje można kupić w sklepach z pamiątkami na całym świecie. Pokazuje wioskę Saint-Remy pod wirującym słońcem. Jako jedno z nielicznych dzieł Van Gogha, obraz nie został namalowany z natury, ale całkowicie z pamięci i dzięki wyobraźni autora. Jest jednym z najsłynniejszych jego dzieł. Stał się przedmiotem utworów poetyckich, prozy oraz piosenki „Vincent (Starry, Starry Night)” Dona McLeana. 3. Narodziny Wenus – Sandro Botticelli Tytuł oryginalny: The Birth of Venus Data powstania: 1484–1486 Oryginał zobaczysz w: Galerii Uffizi we Florencji. Obraz przedstawia scenę narodzin Wenus. Centralne miejsce zajmuje naga, długowłosa bogini, stojąca w ogromnej muszli unoszonej przez morskie fale. Towarzyszą jej Hora (jedna z bogiń pór roku) i Zefiry, kierujące ku brzegowi muszlę, na której stoi naga Wenus. Część obrazu umieszczono na włoskiej monecie 10 eurocentów. Motyw ten wykorzystała też firma Adobe w opakowaniach i materiałach promocyjnych programu Adobe Illustrator 10. Fragmenty obrazu są zawarte na okładce płyty „Artpop” amerykańskiej piosenkarki Lady Gagi. 4. Krzyk – Edvard Munch Tytuł oryginalny: Skrik Data powstania: 1893 Oryginał zobaczysz w: jedna z wersji obrazu znajduje się w Muzeum Narodowym w Oslo, dwie kolejne w Muzeum Muncha w Oslo. Obraz opisuje egzystencjalny kryzys osobisty. Przedstawia człowieka, który jest w stanie nieszczęścia i izolacji, umieszczonego na tle fiordów znajdujących się w pobliżu Oslo, widocznych ze wzgórza Ekeberg. Jest uważany za arcydzieło ekspresjonizmu. Słynna maska mordercy z filmu Krzyk była wzorowana na twarzy postaci z obrazu Muncha. 5. Słoneczniki – Vincent van Gogh Data powstania: 1888 Oryginał zobaczysz w: Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam ( najpopularniejsza wersja z 15 słonecznikami). Słoneczniki, to seria obrazów namalowanych przez Vincenta van Gogha, zawierających motyw słoneczników. Powstało ogółem 11 obrazów: 4 podczas pobytu w Paryżu i 7 w Arles. Każdy z nich ma swoją nazwę, np. Martwa natura: wazon z dwunastoma słonecznikami czy Martwa natura: wazon z piętnastoma słonecznikami. 6. Dziewczyna z perłą — Jan Vermeer Tytuł oryginalny: Het Meisje met de Parel Data powstania: 1665 Oryginał zobaczysz w: Muzeum Narodowym Mauritshuis w Hadze. Uważany przez wielu za „holenderską Mona Lisa” lub „Mona Lisa Północy”, uznawany jest za jeden z najwybitniejszych przykładów XVII-wiecznego malarstwa. Obraz ten stanowił inspirację do powstania powieści historycznej (1999) o takim samym tytule autorstwa Tracy Chevalier. W 2003 roku brytyjski reżyser, Peter Webber, nakręcił film pod tytułem Dziewczyna z perłą, którego kanwą były okoliczności powstania obrazu. W rolę tytułowej dziewczyny z perłą wcieliła się Scarlett Johansson. 7. Trwałość pamięci – Salvador Dali Tytuł oryginalny: La persistencia de la memoria Data powstania: 1931 Oryginał zobaczysz w: Museum of Modern Art (MoMA) w Nowym Jorku. Jeden z najsłynniejszych obrazów surrealistycznych Salvadora Dalí, znany również pod niewłaściwymi nazwami Miękkie zegary lub Cieknące zegary. Przedstawia topiące się zegarki na plaży. Dali wspomina, że był motywowany surrealistyczną koncepcją topienia sera Camembert pod słońcem. Wkrótce stał się jednym z symboli surrealizmu, a także popkultury, będąc reprodukowany na kartach, pocztówkach oraz pojawiając się w filmach, animacjach i komiksach (jak np. Tytus, Romek i A’Tomek w księdze XVIII). 8. Pocałunek -Gustav Klimt Data powstania: 1908 Oryginał zobaczysz w: Galerii Austriackiej Belvedere. Obraz przedstawia zatraconą w miłosnym objęciu parę kochanków na skarpie łąki kwiatowej. Kochankowie odziani w złote szaty zostali uchwyceni w pozie sugerującej zbliżający się pocałunek.”Złoty okres” w którym powstało dzieło, to okres malarskiej fascynacji Klimta złotem. Wiele obrazów artysty powstałych w tym okresie, ma bogate zdobienia wykonane z płatków szczerego złota. 9. Stworzenie Adama – Michał Anioł Data powstania: 1511 Oryginał zobaczysz w: Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie,Włochy. Fresk przedstawia scenę z Księgi Rodzaju (Rdz 1,27), w której Bóg daje życie Adamowi, pierwszemu człowiekowi. Jest to tylko jedna z dziewięciu scen z Księgi Rodzaju, które są namalowane na środku stropu kaplicy. 10. Guernica – Pablo Picasso Data powstania: 1937 Oryginał zobaczysz w: Muzeum Narodowe Centrum Sztuki Królowej Zofii w Madrycie. Obraz został namalowany w Paryżu i zainspirowany bombardowaniem Guernica w Hiszpanii, podczas hiszpańskiej wojny domowej. Malowidło przedstawia chaos, śmierć i strach ludzi, które sprowadza wojna na spokojne miasteczko. Tragedia Guerniki została podkreślona poprzez użytą kolorystykę – czerń, biel i różne odcienie szarości. Cierpienie wyraził artysta poprzez postacie i rekwizyty: szczątki ludzkie, płaczące kobiety, leżącego wojownika. Symbolicznie obraz ten przedstawia również cierpienie całego narodu baskijskiego walczącego o wolność, o swój kraj i język. Kopia obrazu znajduje się w kwaterze głównej ONZ, by przypominać o okrucieństwach wojny i przed nią przestrzegać. 11. Taras kawiarni w nocy — Vincent van Gogh Tytuł oryginalny: Café-terras aan het Place du Forum Data powstania: 1888 Oryginał zobaczysz w: Kröller-Müller Museum – galeria sztuki oraz park rzeźby mieszczące się na terenie holenderskiego parku narodowego De Hoge Veluwe w Otterlo. Van Gogh po przybyciu do Arles poszukiwał lokalu, w którym mógłby urządzić pracownię artystyczną. W maju 1888 wynajął dom, nazwany od koloru elewacji „Żółtym Domem”. Na czas urządzania się wynajął mieszkanie nad kawiarnią Café de la Gare., która stała się tematem dwóch słynnych obrazów van Gogha: Nocnej kawiarni i Tarasu kawiarni w nocy. Chociaż Van Gogh nigdy nie podpisał tego utworu, odwołuje się do słynnego arcydzieła Cafe w wielu osobistych dokumentach. wodne – Claude Monet Tytuł oryginalny: Nymphéas Data powstania: 1894-1926 Oryginał zobaczysz w: obrazy są eksponowane w muzeach na całym świecie, w tym Musée Marmottan Monet i Muzeum Orsay w Paryżu. Lilie wodne to seria około 250 obrazów olejnych francuskiego impresjonisty. Obrazy przedstawiają ogród kwiatowy Moneta w Giverny. Były one głównym przedmiotem artystycznej produkcji Moneta w ciągu ostatnich trzydziestu lat jego życia. Wiele prac zostało namalowanych, podczas gdy Monet cierpiał na kataraktę. 13. Bal w Moulin de la Galette – Pierre-Auguste Renoir Tytuł oryginalny: Bal du moulin de la Galette Data powstania: 1876 Oryginał zobaczysz w: Muzeum Orsay w Paryżu. Obraz przedstawia typowe niedzielne popołudnie w Moulin de la Galette w dzielnicy Montmartre w Paryżu. Pod koniec XIX wieku, paryżanki z klasy robotniczej ubierały się i spędzały tam wieczór na tańcach, piciu i jedzeniu galaretek. Podobnie jak inne dzieła wczesnej dojrzałości Renoir, Bal du moulin de la Galette jest typowo impresjonistyczną migawką prawdziwego życia. Pokazuje bogactwo formy, płynność pociągnięcia pędzla i migoczące światło. 14. Straż nocna – Rembrandt Tytuł oryginalny: De Nachtwacht Data powstania: 1642 Oryginał zobaczysz w: Rijksmuseum, Amsterdam, Holandia. Obraz o 3 tytułach – Kompania Fransa Banninga Cocqa i Willema van Ruytenburgha lub Straż nocna lub Wymarsz strzelców, to symbol holenderskiego Złotego Wieku. Przedstawia kompanię straży obywatelskiej z Amsterdamu z połowy XVII wieku. Członkami tej kompanii, dowodzonej przez Fransa Banningh Cocqa, byli kupcy handlujący suknami, a sam obraz odznacza się nowatorskim na owe czasy przedstawieniem portretowanych ludzi. Zamiast grupy ludzi pozujących, Rembrandt przedstawił na swoim obrazie członków Straży w ruchu, wychodzących prawdopodobnie na służbę. 15. Panny z Awinionu – Pablo Picasso Tytuł oryginalny: Les Demoiselles d’Avignon Data powstania: 1907 Oryginał zobaczysz w: Museum of Modern Art (MoMA) w Nowym Jorku. Jedno z najbardziej znanych dzieł Pabla Picassa, przedstawiające pięć prostytutek z ulicy d’Avinyo w Barcelonie, nieopodal której mieszkał artysta. Ich rażąca seksualność została wzmocniona przez wpływ Picassa ze sztuki nie-zachodniej, który jest najbardziej widoczny w twarzach trzech kobiet, które są przedstawiane jako maski, co sugeruje, że ich seksualność jest nie tylko agresywna, ale także prymitywna. Picasso rozpoczął prace nad obrazem we Francji, długo przygotowując się do stworzenia tego dzieła, rysując setki grafik pomocniczych. Jest to olej na płótnie, utrzymany w ciepłej tonacji kolorystycznej z przewagą barwy pomarańczowej. Obraz ma cechy typowe dla kubizmu. 16. Niedzielne popołudnie na wyspie La Grande Jatte – Georges Pierre Seurat Tytuł oryginalny: Un dimanche après-midi à l’Île de la Grande Jatte Data powstania: 1884–1886 Oryginał zobaczysz w: Art Institute of Chicago. Obraz stworzony przez Georgesa Seurata pokazuje luźną atmosferę ludzi w leniwe niedzielne popołudnie na wyspie La Grande Jatte, niedaleko Paryża. Obraz ten jest doskonałym przykładem puentylizmu – pociągnięcia pędzla zastąpiły drobne, różnobarwne punkty i niewielkie kreski, tworzące spójną całość. Początkowo praca Seurata była niepochlebnie odbierana przez krytykę, obecnie uważana jest za jedno z arcydzieł malarza. 17. nr 5, 1948 – Jackson Pollock Data powstania: 1948 Oryginał zobaczysz w: obraz znajduje się w kolekcji prywatnej w Nowym Jorku. No. 5, 1948 wykonano na płycie pilśniowej, poplamionej brązową i żółtą farbą, aby uzyskać wygląd przypominający gniazdo. Obraz jest charakterystycznym dziełem sztuki, obrazującym chaos szalejący w czasach Pollocka w czasie malowania. W maju 2006 r. dzieło zostało sprzedane za 140 milionów dolarów, co do kwietnia 2011 roku, czyniło go najdroższym obrazem na świecie. Obecnie jego dawną pozycję zajmuje obraz Leonarda da Vinci. Dzieło zatytułowane „Salvator Mundi” czyli „Zbawca świata” przedstawiające Chrystusa, sprzedane w 2017 roku za 450 milionów dolarów. 18. Czerwony pokój – Henri Matisse Tytuł oryginalny: The Dessert: Harmony in Red (The Red Room) Data powstania: 1908 Oryginał zobaczysz w: Hermitage Museum, St. Petersburg. Obraz został zamówiony jako „Harmony in Blue”, ale Matisse był niezadowolony z rezultatu, więc pomalował go preferowaną przez siebie krytycy uważają go za arcydzieło Matisse’a. To malarstwo Fowistów naśladuje przykład impresjonizmu z ogólnym brakiem centralnego punktu skupienia. pożerający własne dzieci — Francisco De Goya Tytuł oryginalny: Saturno devorando a un hijo Data: 1819–1823 Oryginał zobaczysz w: Muzeum Narodowe Prado w Madrycie. Dzieło to jest jednym z 14 Czarnych Obrazów, które Goya namalował bezpośrednio na ścianach swojego domu nazywanego Domem Głuchego. Po śmierci Goi malowidła zostały przeniesione na płotno przez malarza Salvadora Martíneza Cubellsa. Obraz przedstawia Saturna, boga w mitologii rzymskiej, pożerającego swojego syna. Według mitu Saturn pożerał swoje dzieci tuż po narodzeniu, gdyż obawiał się, że jedno z nich odbierze mu tron. 20. Ogród rozkoszy ziemskich- Hieronim Bosch Data powstania: ok. 1500 Oryginał zobaczysz w:Muzeum Narodowe Prado w Madrycie. Ten fantastyczny tryptyk autorstwa wczesnego niderlandzkiego malarza Hieronima Boscha, jest powszechnie uznawany za odległy poprzednik surrealizmu. Celem obrazu było potępienie wad i słabości skazujących ludzi na piekielne męki. Interpretacje różnią się jednak co do szczegółów i znaczenia konkretnych alegorii. Jedni widzą tu przedstawienie grzechów głównych, inni odczytują aluzje do rozmaitych herezji. 21. kompozycja VIII – Wassily Kandinsky Data powstania: 1923 Oryginał zobaczysz w:Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. Kompozycja VIII to jedno z najważniejszych dzieł Wasilly’a Kandinskiego, które powstało, w okresie architekturalnym jego twórczości, inspirowanym malarstwem rosyjskich konstruktywistów. Kandinsky jako twórca sztuki abstrakcyjnej, wykorzystywał kształty i symbole zamiast prawdziwych ludzi. Kompozycja VIII jest jednym z jego pierwszych obrazów, które objaśniają tę formę sztuki. 22. Pejzaż z upadkiem Ikara – Pieter Bruegel Data powstania: ok. 1557 Oryginał zobaczysz w:Królewskie Muzea Sztuk Pięknych w Brukseli. Obraz holenderskiego artysty Pietera Bruegla ukazuje ludzką obojętność na cierpienia bliźnich. Tytuł obrazu nawiązuje do mitu o Ikarze, opisanego w Metamorfozach Owidiusza. Temat został przedstawiony w formie tonącego Ikara i ludzi niezainteresowanych tym faktem, kontynuujących swoją pracę. Tytułowy wpadający do morza Ikar jest niemal niewidoczny. Z prawej strony można dostrzec jego wystające z wody nogi oraz kilka piór unoszących się na tafli wody. Autorstwo dzieła zostało zakwestionowane w 1996 po badaniach technicznych. Według oficjalnej strony muzeum nie ma pewności co do autorstwa obrazu, ale kompozycja z całą pewnością jest Bruegla. Brakuje dokumentów i wzmianek historycznych, obraz jest niesygnowany. Być może mamy do czynienia z kopią zaginionego oryginału. 23. Ja i wieś – Marc Chagall Tytuł oryginalny: I and the Village Data powstania: 1911 Oryginał zobaczysz w:Museum of Modern Art, New York. Obraz składa się z przenikających się planów. Chagall przedstawia bajkę, w której krowa marzy o mlecznej pokojówce, a mężczyzna i żona (jeden pionowo, jeden do góry nogami) bawią się na polach pracy. Abstrakcja jest sednem tej pracy, ale istnieje głównie po to, by udekorować obraz. Choć wyraźnie widać wpływ kubizmu i fowizmu na grę w płótnie Chagalla, w odróżnieniu od dzieł Picassa czy Matisse’a, Chagall jest o wiele bardziej zabawny i liberalny dzięki elementom dekoracyjnym, tworzącym pasterski raj z rosyjskiej wsi. Jest to wczesny przejaw podejścia, które uczyniło artystę znanym i wpływowym: mieszanką nowoczesności i figuratywności, z lekkim, kapryśnym tonem. 24. Błękitne tancerki – Edgar Degas Data powstania: 1890 Oryginał zobaczysz w: Muzeum Orsay w Paryżu. „Niebieskie tancerki” Degas malował pod koniec lat 90. XIX wieku u schylku swojej kariery. Obraz przedstawia cztery tancerki w niebieskich sukienkach, przygotowujące się do występu. Dzieło ukazuje silne wpływy impresjonizmu w spontaniczności sceny, nasyconych kolorach i w świadomym unikaniu niepotrzebnych detali. 25. Syn człowieczy – Rene Magrittees Tytuł oryginalny: Le fils de l’homme Data powstania: 1964 Oryginał zobaczysz w: obraz w posiadaniu prywatnego kolekcjonera. Magritte malował Syna Człowieczego, jako autoportret. Obraz przedstawia mężczyznę w garniturze z melonikiem. Jego twarz jest w większości zasłonięta zielonym jabłkiem. Tematem dzieła sztuki jest konflikt między tym, co widoczne, a tym, co ukryte. Część cech, które chcemy zobaczyć, często jest zasłaniana przez to, co widoczne. 26. Portret małżonków Arnolfinich – Jan van Eyck Data powstania: 1434 Oryginał zobaczysz w:National Gallery w Londynie. Obraz ten jest jednym z najważniejszych dzieł powstałych w początkach wczesnego okresu północnego renesans, uważanym za jeden z pierwszych obrazów wykonanych w olejach. Przedstawia włoskiego biznesmena Giovanniego Arnolfiniego i jego ciężarną żonę w ich domu w Brugii. 27. Ostatnia Wieczerza – Leonardo da Vinci Tytuł oryginalny: L’Ultima Cena Data: 1495–1498 Oryginał zobaczysz w: bazylice Santa Maria delle Grazie w Mediolanie, Włochy. Ostatnia Wieczerza podziwiana jest głównie ze względu na naturalizm obrazu i bijącą z niego iluzję rzeczywistości. Samo przedstawienie sceny, pełne dynamizmu i emocji niespotykanych w ówczesnych freskach ukazujących ostatnią wieczerzę, było niemal rewolucją. Fresk przedstawia moment, w którym Jezus ogłasza, iż jeden z apostołów go zdradzi (Judasz to czwarta postać od lewej). 28. Miłosny uścisk wszechświata – Frida Kahlo Tytuł oryginalny: El abrazo de amor de el universo, la tierra (México), yo, Diego, y el Señor Xolotl Data powstania: 1949 Oryginał zobaczysz w: Muzeum Fridy Kahlo, Meksyk. Jeden z licznych autoportretów Fridy, w którym wciela się w ziemską matką, Madonnę, opiekującą się dzieckiem, którego nigdy nie mogła mieć- jej „Dieguito”. Obraz posiada wiele warstw splecionych uścisków. Podwójna twarz Wszechświata, jasne i ciemne tło planet i eterycznej mgły, trzyma mroczną Ziemię (Meksyk). Ta praca jest bogata w symbolikę, z wieloma warstwami znaczeń. Jednak symbole nie różnią się od wielu innych dzieł Kahlo. Wielu krytyków sztuki twierdziło, że Miłosny uścisk portretuje kilka zmagań Fridy, w tym między innymi: kobieość, macierzyństwo i jej wilką miłość do Diego Rivery. 29. Karnawał Arlekina – Joan Miró Data: 1925 Oryginał zobaczysz w: Galerii Sztuki Albright-Knox w Buffalo. Karnawał Arlekina to jeden z pierwszych surrealistycznych obrazów wybitnego Katalończyka. Powstał, gdy Miró przelał na płótno, swoje halucynacje stymulowane głodem, tworząc tym samym, jedno ze swoich najbardziej znanych dzieł. Tytuł odnosi się do francuskiego wyrażenia „repas d’Arlequin” (posiłek Arlekina) oznaczającego skromny posiłek. W ten sposób Miró przywoływał charakterystyczny dla surrealistów motyw czerpania inspiracji z wizji wywołanych alkoholem, kontemplacją, brakiem snu lub pożywienia. z gronostajem- Leonardo da Vinci Tytuł oryginalny: Dama con l’ermellino Data: 1488-1490 Oryginał zobaczysz w:Muzeum Narodowe w Krakowie. Dama z gronostajem jest jednym z najcenniejszych polskich muzealiów i jedynym dziełem Leonarda da Vinci w Polsce. Tematem portretu jest Cecilia Gallerani, namalowana w czasach, gdy była kochanką Ludovica Sforza, księcia mediolańskiego, dla którego Leonardo wtedy pracował. Trzymane przez modelkę zwierzę, nazywane gronostajem, a wcześniej łasiczką bądź fretką, nie jest przypadkowe i ma znaczenie symboliczne. Jego grecka nazwa galé zawiera się w nazwisku Gallerani – jest więc nawiązaniem do nazwiska modelki. Zwierzę jest również czytelnym symbolem Ludwika Sforzy, nazywanego przez współczesnych „Ermellino”, czyli „Gronostaj”, w nawiązaniu do prestiżowego Orderu Gronostaja, którego był kawalerem, i którego wizerunku używał jako swojego godła. Jakie obrazy byście jeszcze dodali do tej listy? Czy wśród pierwszej 30 jest Wasz ulubiony? Dajcie znać w komentarzach.
Pablo Picasso. Pablo Picasso je brez dvoma največja osebnost likovne umetnosti 20. stoletja; ni bil le umetnik, ki je soustvarjal smernice moderne umetnosti, ampak tudi zvezdnik, ki ga je poznalo najširše občinstvo. Leta 1898 je opustil študij slikarstva in začel svojo samostojno pot. V treh letih je ustvaril svoj stil, ki ga označujeta
Jako znaczący wpływ na sztukę XX wieku, Pablo Picasso był innowacyjnym artystą, który eksperymentował i wprowadzał innowacje podczas swoich 92-plus lat na ziemi. Był nie tylko mistrzem malarskim, ale także rzeźbiarzem, drukarzem, artystą ceramiki, artystą akwaforty i pisarzem. Jego twórczość dojrzewała od naturalizmu jego dzieciństwa poprzez kubizm, surrealizm i dalej, kształtując kierunek nowoczesnej i współczesnej sztuki na przestrzeni dziesięcioleci. Picasso przeżył dwie wojny światowe, spłodził czworo dzieci, występował w filmach i pisał poezję. Zmarł w 1973 roku. Wczesne lata: 1881-1900Lata średnie: 1900-1940Niebieski OkresOkres RóżanyWpływy afrykańskieKubizm analitycznyKubizm syntetycznyNeoklasycyzm i surrealizmLata późniejsze: 1940-1973Wpływ Picassa na sztukę Wczesne lata: 1881-1900 Ale choć większość swoich dorosłych lat przeżył we Francji, Picasso z urodzenia był Hiszpanem. Pochodził z miasta Málaga w Andaluzji, w Hiszpanii, był pierworodnym Don José Ruiz y Blasco i Maríi Picasso y López. Został wychowany jako katolik, ale w późniejszym życiu zadeklarował się jako ateista. Ojciec Pabla Picassa był artystą we własnej osobie, zarabiał na życie malując ptaki i inne zwierzęta łowne. Prowadził również zajęcia plastyczne i był kuratorem lokalnego muzeum. Don José Ruiz y Blasco zaczął uczyć syna rysunku i malarstwa olejnego, gdy ten miał siedem lat, i uznał, że młody Pablo jest zdolnym uczniem. Picasso uczęszczał do Szkoły Sztuk Pięknych w Barcelonie, gdzie uczył jego ojciec, w wieku 13 lat. W 1897 roku Picasso rozpoczął studia w madryckiej Real Academia de Bellas Artes de San Fernando, która była wówczas najważniejszą hiszpańską uczelnią artystyczną. Picasso uczęszczał tam tylko przez krótki czas, woląc wędrować po wystawach sztuki w Prado, studiując obrazy Rembrandta, El Greco, Francisco Goi i Diego Veláqueza. W tym rodzącym się okresie życia Picasso malował portrety, takie jak Pierwsza Komunia jego siostry Loli. Gdy wiek XIX zbliżał się ku końcowi, elementy symbolizmu i jego własnej interpretacji modernizmu zaczęły być widoczne w jego stylizowanych pejzażach. Lata średnie: 1900-1940 W 1900 roku Picasso po raz pierwszy udał się do Paryża, centrum europejskiej sceny artystycznej. Zamieszkał z Maxem Jacobem, poetą i dziennikarzem, który wziął artystę pod swoje skrzydła. Obaj żyli w skrajnym ubóstwie, czasami ograniczając się do palenia obrazów artysty, aby się ogrzać. Przed upływem czasu Picasso przeniósł się do Madrytu i mieszkał tam przez pierwszą część 1901 roku. Wraz z przyjacielem Francisco Asisem Solerem stworzył magazyn literacki „Młoda Sztuka”, ilustrując artykuły i tworząc komiksy sympatyzujące z biedotą. Do czasu ukazania się pierwszego numeru, rozwijający się artysta zaczął podpisywać swoje prace „Picasso”, zamiast zwyczajowego „Pablo Ruiz y Picasso”. Niebieski Okres Okres sztuki Picassa znany jako Niebieski Okres rozciągał się od 1901 do 1904 roku. W tym czasie artysta malował głównie w odcieniach błękitu, z okazjonalnymi akcentami kolorystycznymi. Na przykład słynne dzieło z 1903 roku, Stary gitarzysta, przedstawia gitarę w cieplejszych odcieniach brązu pośród niebieskich barw. Prace Picassa z Błękitnego Okresu są często postrzegane jako ponure z powodu ich stonowanych tonów. Historycy przypisują Błękitny Okres Picassa w dużej mierze widocznej depresji artysty po samobójstwie przyjaciela. Niektóre z powtarzających się tematów w Niebieskim Okresie to ślepota, ubóstwo i kobiecy akt. Okres Różany Okres Różany trwał od 1904 do 1906 roku. Odcienie różu i róży nasyciły sztukę Picassa cieplejszym, mniej melancholijnym powietrzem niż jego obrazy z Okresu Niebieskiego. Harlequiny, klauni i cyrkowcy są jednymi z powracających tematów w tych dziełach sztuki. W Okresie Róży namalował jedno z najlepiej sprzedających się dzieł, Chłopiec z fajką. Elementy prymitywizmu w obrazach z Okresu Róży odzwierciedlają eksperymenty ze stylem artystycznym Picassa. Wpływy afrykańskie Podczas okresu sztuki afrykańskiej i prymitywizmu w latach 1907-1909, Picasso stworzył jedno ze swoich najbardziej znanych i kontrowersyjnych dzieł sztuki, Les Damoiselles d’Avignon. Zainspirowany kanciastą sztuką afrykańską, którą oglądał na wystawie w Palais de Trocadero i afrykańską maską należącą do Henri Matisse’a, sztuka Picassa odzwierciedlała te wpływy w tym okresie. Jak na ironię, Matisse był jednym z najgłośniejszych potępiaczy „Les Demoiselles d’Avignon”, kiedy Picasso po raz pierwszy pokazał go swojemu wewnętrznemu kręgowi. Kubizm analityczny Od 1907 do 1912 roku artysta pracował z kolegą malarzem Georgesem Braque’iem, tworząc początki ruchu kubistycznego w sztuce. Ich obrazy wykorzystują paletę odcieni ziemi. Dzieła przedstawiają zdekonstruowane przedmioty o skomplikowanych formach geometrycznych. Jego romantyczna partnerka od siedmiu lat, Fernande Olivier, pojawiła się w wielu kubistycznych pracach artysty, w tym Głowa kobiety, Fernande (1909). Historycy uważają, że pojawiła się również w „Les Demoiselles d’Avignon”. Ich związek był burzliwy, rozstali się na dobre w 1912 roku. Kubizm syntetyczny Ta era życia Picassa trwała od 1912 do 1919 roku. Dzieła Picassa kontynuowały nurt kubistyczny, ale artysta wprowadził nową formę sztuki, kolaż, do niektórych swoich kreacji. W wielu kubistycznych obrazach, takich jak Dziewczyna z mandoliną (1910) czy Ma Jolie (1911-12), pojawiła się postać ludzka. Chociaż wielu znanych mu artystów opuściło Paryż, by walczyć w I wojnie światowej, Picasso spędził lata wojny w swoim studio. Do czasu zakończenia związku z Fernande Olivier zakochał się już w innej kobiecie. On i Eva Gouel, temat jego obrazu z 1911 roku, „Kobieta z gitarą”, byli razem aż do jej przedwczesnej śmierci na gruźlicę w 1915 roku. Następnie Picasso wszedł w krótkotrwały związek z Gaby Depeyre Lespinesse, który trwał tylko rok. W latach 1916-17 spotykał się na krótko z 20-letnią aktorką, Paquerette, oraz Irene Lagut. Niedługo potem poznał swoją pierwszą żonę, Olgę Khoklovą, tancerkę baletową z Rosji, którą poślubił w 1918 roku. Trzy lata później urodził im się syn. Mimo, że artysta i baletnica wkrótce potem zrazili się do siebie, Picasso odmówił udzielenia Khoklovej rozwodu, ponieważ oznaczałoby to, że musiałby oddać jej połowę swojego majątku. Pozostali małżeństwem tylko z nazwy, aż do jej śmierci w 1955 roku. Neoklasycyzm i surrealizm Okres sztuki Picassa rozciągający się od 1919 do 1929 roku charakteryzował się znaczącą zmianą stylu. W następstwie jego pierwszej wizyty we Włoszech i zakończenia I wojny światowej, obrazy artysty, takie jak akwarela Chłopi śpiący (1919) odzwierciedlały przywrócenie porządku w sztuce, a jego neoklasyczne dzieła sztuki stanowią wyraźny kontrast z jego kubistycznymi obrazami. Jednak gdy francuski ruch surrealistyczny zyskał na popularności w połowie lat dwudziestych, Picasso zaczął powracać do swojego zamiłowania do prymitywizmu w obrazach inspirowanych surrealizmem, takich jak Trzy tancerki (1925). W 1927 roku 46-letni artysta poznał Marie-Therese Walter, 17-letnią dziewczynę z Hiszpanii. Dwójka stworzyła związek i Marie-Therese urodziła Picasso córkę Mayę. Pozostali parą do 1936 roku, a ona zainspirowała artystę do stworzenia „Suity Vollarda”, która składa się ze 100 neoklasycznych akwafort ukończonych w 1937 roku. Pod koniec lat 30. Picasso związał się z artystką i fotografką Dorą Maar. W latach 30. prace Picassa, takie jak jego słynna Guernica, unikalny obraz hiszpańskiej wojny domowej, odzwierciedlały przemoc czasu wojny. Groźny minotaur stał się centralnym symbolem jego sztuki, zastępując harlequina z wcześniejszych lat. Lata późniejsze: 1940-1973 Podczas II wojny światowej Picasso pozostał w Paryżu pod niemiecką okupacją, znosząc prześladowania gestapo, podczas gdy kontynuował tworzenie sztuki. W tym czasie pisał poezję, w latach 1939-1959 ukończył ponad 300 utworów. Ukończył również dwie sztuki teatralne, „Pożądanie złapane za ogon” i „Cztery małe dziewczynki”. Po wyzwoleniu Paryża w 1944 roku, Picasso rozpoczął nowy związek z dużo młodszą studentką sztuki Francoise Gilot. Razem urodzili syna, Claude’a, w 1947 roku i córkę, Palomę, w 1949 roku. Ich związek był skazany na zagładę, jak wiele poprzednich związków Picassa, jednak z powodu jego ciągłych zdrad i nadużyć. W tym okresie skupił się na rzeźbie, biorąc udział w międzynarodowej wystawie w Philadelphia Museum of Art w 1949 roku. W 1961 roku, w wieku 79 lat, artysta poślubił swoją drugą i ostatnią żonę, 27-letnią Jacqueline Roque. Okazała się ona jedną z największych inspiracji w jego karierze. W ciągu ostatnich 17 lat życia Picasso stworzył ponad 70 jej portretów. W miarę jak jego życie zbliżało się ku końcowi, artysta doświadczał przypływu kreatywności. Powstałe dzieła były mieszanką jego poprzednich stylów i zawierały kolorowe obrazy i miedziane akwaforty. Eksperci sztuki rozpoznali później w ostatnich pracach Picassa początki neoekspresjonizmu. Wpływ Picassa na sztukę Jako jeden z największych wpływów na bieg sztuki XX wieku, Pablo Picasso często mieszał różne style, aby stworzyć zupełnie nowe interpretacje tego, co widział. Był siłą napędową w rozwoju kubizmu i podniósł kolaż do poziomu sztuki pięknej. Z odwagą i pewnością siebie nieskrępowaną konwencją lub strachem przed ostracyzmem, Picasso podążał za swoją wizją, która prowadziła go do świeżych innowacji w jego rzemiośle. Podobnie, jego ciągłe poszukiwanie pasji w wielu romantycznych związkach przez całe życie inspirowało go do tworzenia niezliczonych obrazów, rzeźb i akwafort. Picasso to nie tylko człowiek i jego dzieło. Picasso jest zawsze legendą, a nawet niemal mitem. W opinii publicznej od dawna jest on uosobieniem geniuszu w sztuce nowoczesnej. Picasso jest idolem, jedną z tych rzadkich istot, które działają jak tygle, w których ogniskują się różnorodne i często chaotyczne zjawiska kultury, które zdają się w jednej osobie uosabiać życie artystyczne swojej epoki.